مترجم:محدثه عقبایی/مترجم و عضو تحریریه
در کمتر از یک دهه، اوبر تعریف نیروی کار منعطف[۱] را عوض و صنعت تاکسی‌رانی آمریکا را نابود کرده است. اگر اوبر با همین روند پیش رود به ارزشمندترین استارتاپ تاریخ تبدیل خواهد شد.
به هرترتیب اوبر قول داده ماشینهای پرنده هم تولید کند.
ماشینهای پرنده!
با توجه به یک گزارش ۹۹ صفحه ای که اوبر به تازگی منتشر کرده، در دهه‌ی آینده اوبر شبکه ای به نام «Elevate» خواهد داشت که در آن ازپرنده‌های برقی -که عمودی بلند می‌شوند و فرود می‌آیند- استفاده می‌شود. به جای مسدود کردن بزرگراه ۱۰۱، با این سیستم می توانید ۱۵ دقیقه ای از سن فرانسیسکو تا سیلیکون ولی بروید، به همان قیمتی که برای سفر زمینی باید می‌پرداختید. البته فکر می‌کنند که می‌شود.
این «ماشینهای پرنده» دستگاه‌هایی نیستند که روی زمین و هوا کار می‌کنند، بلکه منظور اوبر چیز هیجان انگیزتری است، مفهوم جتسونزی ماشین پرنده: آینده ای که از خشونت ترافیکی و جاده‌های شلوغ دور و اسوده است.
این رویا قدمتی به اندازه هواپیما و ماشین‌ها دارد و ایده‌ی آن روی یکی از اولین جلد‌های جذاب مجله‌ی Popular Science در سال ۱۹۲۶ چاپ شد. هنری فورد وعده‌ی تحقق این تکنولوژی را تا سال ۱۹۴۰ داده بود و این دقیقاً همان چیزی است که اهالی سیلیکون ولی می گویند شرکت‌های تکنولوژیک مدرن باید روی آن تمرکز کنند، نه برنامه‌های بی فایده و خدمات بچگانه.
در حال حاضر اوبر قصد دارد این رویا را تبدیل به واقعیت کند، البته با کلی کمک. این شرکت برنامه ای برای طراحی یا ساخت این ماشین‌ها ندارد و فقط می‌خواهد روند بازار را تسریع کند. آنها می‌خواهند باهمکاری دولت و بخش خصوصی مشکلات فنی، قانونی و زیرساختی آن، از باتری گرفته تا گواهینامه‌ی هواپیما و کنترل ترافیک هوایی، را حل کنند. جف هولدن، مدیر تولید اوبر می گوید:« اگر همه‌ی این کارها انجام شود، روشی جدید برای حمل و نقل خواهید داشت.»
وقتی همه چیز درست پیش برود، اوبر همان کاری که با ماشین‌ها کرد را با ماشینهای پرنده می‌کند: ثبت نام خلبان‌ها، وصل کردن آنها به مشتریان، مشاوره در تعیین مسیر و گرفتن پورسانت.
هولدن اضافه می کند: « ما تازه در راه تحقق این ایده افتاده‌ایم …هدف ما شتاب دادن به این فرایند است».
صعود
باور کنید یا نه، ساخت ماشین پرنده سخت ترین بخش این طرح نیست. بر اساس همان گزارش اوبر انتظار دارد تا پنج سال دیگر هواپیمای کاملاً برقی با قابلیت برخاست و فرود عمودی و ظرفیت حمل خلبان و چندین مسافر تولید شود که بتواند در ۱۰۰ مایل با سرعت حدود ۱۵۰ مایل بر ساعت حرکت کند.
کارشناسان حمل و نقل هوایی معتقدند این بازه‌ی زمانی منطقی است. مصالح سبک و کامپوزیت، و سیستم های کنترل پرواز هواگردِ[۱] بوئینگ و ایرباس هم‌اکنون در پرواز های تجاری استفاده می‌شود؛ هواپیماهای بدون سرنشین ثابت کرده‌اند که با نرم افزار های پیشرفته می توان به راحتیِ بازی کردن با گوشی، پرواز کرد؛ کامپیوترها و ماشین های برقی تکنولوژی باتری را پیش برده اند و وزارت انرژی آمریکا ۱۰ میلیون دلار برای سرعت بخشیدن به روند تحقیقات این حوزه هزینه کرده است.
هولدن پیش بینی کرده که هواگردهای Uber Elevate بال‌های ثابت و ملخ‌های متحرک[۲] خواهند داشت که به جای باندهای جاگیر از سکوهای هلیکوپتر پرواز خواهند کرد.
باتری‌ها قطعا در جت های ۱۵۰ نفره‌ای که با سرعت ۰.۸ ماخ حرکت می‌کنند، کاربردی ندارد اما می‌توان از آنها در این هواپیماهای سبک تر استفاده کرد، چون هر ملخ وزن بیشتری از وزن خود را بلند می کند و چون برقی است وزن هواپیما به شدت کاهش می‌یابد. در ضمن استفاده از ملخ‌های کوچک متعدد به جای یک ملخ بزرگ ( مانند هلیکوپتر‌های قدیمی) باعث می‌شود سر و صدای هواپیما کم شود.
اوبر شرکای بالقوه‌ی مختلفی دارد. در سال گذشته، ناسا برای اولین بار از محصول ۱۰ موتوره‌ی خود با نام GL-10 Greased Lightning رونمایی کرد؛ شرکت Joby Aviation قصد دارد تا پنج سال دیگرتاکسی های پرنده‌ی عمودپرواز تمام برقی با ۱۲ موتور و ظرفیت دو نفر تولید و استفاده کند؛ شرکت eVolo آلمان اعلام کردهVolocopter– با ۱۸ ملخ!- را تا سال ۲۰۱۸ روانه بازار خواهد کرد؛ و پنتاگون ۸۹ میلیون دلار برایLightningStrike-هواپیمای عمودپرواز هیبریدی- شرکت Aurora Flight Science هزینه کرده است.
تام آلداگ، مدیر بخش تحقیق و توسعه‌ی موسسه‌ی ملی تحقیقات حمل و نقل هوایی در دانشگاه ایالتی ویچیتا[۳]، می گوید:« فکر می کنم این هواپیماها خیلی خیلی زود ساخته خواهند شد. هرچند موانع بسیار هم وجود دارند.»
سکون
قوانین قدیمی و بدون کاربرد ممکن است مانع از پرواز این تاکسی های پرنده شوند. ریچارد پت اندرسون، مدیر مرکز تحقیقات پرواز دانشگاه ایمبریریدل، می گوید:« شما در مورد تکنولوژی چندگانه‌ی جدیدی صحبت می کنید و آخرین چیزی که اداره هوانوردی فدرال دوست دارد بشنود ‘جدید’ است.»
همین حالا، این اداره چارچوب خاصی برای تایید هواپیماهای تجاری برقی ندارد. این سازمان تا به حال به هیچ هواپیمای عمودپرواز شهری گواهی نداده است. البته فعلا AgustaWestland AW609 و Bell 525 در فرایند بررسی قرار گرفته‌اند.
اندرسون می گوید اداره هوانوردی فدرال رغبتی ندارد در مورد هواپیماهای نیمه خودکاری که افراد را مستقیم از وسط فرودگاه بین المللی سن فرانسیسکو رد می‌کند، چیزی بشنود. سیستم های ناوبری امروزی به مراتب ساده تر از آن هستند که بتوانند از پس کنترل همزمان بیش از ده هواگرد برایند.
با این حال هولدن به خاطر سیستم قانون‌گذاری که اداره بر مبنای اجماع نظرشکل داده،هنوز امیدوار است. از اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، اداره هوانوردی فدرال به بازار خصوصی اجازه داد قوانینی برای هواگردهای جدید تدوین کنند تا بعد از بررسی این اداره تصویب شوند. اینطوری بود که اداره هوانوردی فدرال رده‌ی هواپیمای سبک ورزشی[۱] را ایجاد کرد که مقدمه‌ی شکل گیری طرح های جدیدی مانند هواپیمای تاشوی بدون توقف A5 از شرکت Icon شد.
به گفته‌ی هولدن، نیروی محرکه‌ی الکتریکی و نرم افزار نیمه خودکار عناصر اصلی و تعیین‌کننده‌ی امنیت و دوام این نوع هواگردها هستند، بنابراین قانون گذاران باید آنها را بپذیرند.« ما می توانیم ایده های زیادی داشته باشیم و از مردم برای همفکری و ارائه‌ی پیشنهادی قانع کننده برای تعیین استاندارد کمک بگیریم.»
اداره هوانوردی فدرال ممکن است با این موضوع موافقت کند- اما شما برای استفاده از آنها زودتر از سال ۲۰۲۱ حساب باز نکنید. اندرسون می گوید:« تصور اینکه آنها همه‌ی این موضوعات جدید را در مدت پنج سال اعمال کنند، دشوار است.»
ثبات
فرض کنید کسی واقعا این هواپیماها را بسازد، اداره هوانوردی فدرال به آنها اجازه پرواز دهد، و اداره هوانوردی فدرال و ناسا در نهایت سیستم کنترل ترافیک هوایی «NextGen» را که از مدتها قبل وعده داده اند، اجرا می کنند تا از برخورد هواپیماها جلوگیری شود.
آنگاه اوبر باید خدمات خود را ارائه دهد. هولدن می گوید شرکت ممکن است هواگرد بخرد و خلبان استخدام کند، و یا با تولیدکننده ای که صاحب هواگرد است همکاری و هواگردها را به مسافران وصل و مسیرها را تعیین کند. در هر صورت، او می گوید مدل امروزی که در آن مردم مسافران را با ماشین شخصی جابه جا می کنند، نمی تواند اینجا اعمال شود چون خرید هواگرد به سرمایه‌ی بسیار زیادی نیاز دارد.
بدون شک اوبر مسافران و خلبانان مشتاقی را پیدا خواهد کرد. بخش سخت تر کار همکاری با دولت های محلی است به خصوص که اوبرتاریخچه‌ی چندان خوبی درهمکاری با قانون‌گذاران نداشته است. این مشکلات تنها در مورد ماشین ها نیست. در ژانویه اوبر خدمات هلیکوپتری موقت و تبلیغاتی خود را در جشنواره‌ی فیلم ساندنس[۱]بعد از آنکه مقامات اعلام کردند این پروازها قوانین شهری را نقض و ناامنی ایجاد می کنند، متوقف کرد.
هولدن می گوید:« داریم به قالبی مشارکتی می‌رسیم.» او تلاش دارد در چند سال آینده قانون‌گذاران محلی را برای پذیرش ماشینهای پرنده به عنوان روشی برای مقابله با ازدحام ترافیک متقاعد کند.
استدلال بدی نیست. جان هنسمن مدیر مرکز بین المللی حمل و نقل هوایی ام ای تی، می گوید:«اگر این هواگردها ساخته بشوند، به دلیل ازدحام خیابان‌ها بازار خوبی برای حمل و نقل هوایی آماده وجود دارد». اگر شهر ها در ابتدا با این طرح همراه نشوند، شاید در مواجهه با مردمی که خدمات باحال بیرون‌شهری‌ها را می‌خواهند، کوتاه بیایند.
خبر خوب برای اوبر این است که برخلاف دیگر اشکال پیشروی حمل و نقل سریع، مانند قطارهای مگلو و هایپرلوپ، بسیاری از شهرهای آمریکا در حال حاضر زیرساخت های لازم برای ماشین های پرنده را در اختیار دارند. آمریکا حدود ۶,۰۰۰ سکوی فرود هلی کوپتری دارد که بیشتر آنها خصوصی هستند. شما فقط باید مطمئن شوید که یک پریز آن اطراف باشد تا هواپیما را شارژ کند.
مارک مور، تکنولوژیست ارشد ناسا در زمینه جابجایی‌های آماده‌باش که گزارش را بررسی کرده، می گوید:«یکی از مشکلات اساسی در اجرای روش‌های حمل و نقل فقدان زیرساخت لازم است. اما اینجا این مشکل وجود ندارد و وضعیت پویاتر و هوشمندانه تر است.»
هولدن انتظار دارد Uber Elevate بتواند این برنامه را در مدت کمی بیشتر از ۵ سال اجرا کند و در پنج سال بعدی کاربر جذب و مسیرها را بیشتر کند. کدام مسافر اوبر حاضر نیست با کرایه ای برابر، یا بیشتر، بجای زمین هوایی برسد؟ دلیلی وجود دارد که این شرکت نزدیک به ۷۰ میلیارد دلار می‌ارزد.
اگر شما واقعا بخواهید سفر کوتاه درون شهری داشته باشید ،پرواز با سرعت ۱۵۰ مایل در ساعت احتمالا به درد شما نمی خورد. جای نگرانی نیست. به خاطر همین ماشین های بدون راننده وجود دارند.
[cbtabs][cbtab title=”پی نوشت”][/cbtab][/cbtabs]
[۱]flexible labor
[۲]Director of R&D for the National Institute for Aviation Research at Wichita State University
[۳]Tiltrotor
[۴]fly-by-wire
[۵]Light-sport aircraft
[۶]Sundance Film Festival
منبع: [button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”https://www.wired.com/2016/10/uber-flying-cars-elevate-plan/”]وایرد[/button]
