پیشبینی جرائم در ریو ۲۰۱۶؛ نخستین اپلیکیشن «رادار جرم» چگونه کار می کند؟

جرائم چه به‌صورت مجازی و چه در محیط واقعی در کانون توجهات مسابقات تابستانی المپیک در ریودوژانیرو بود. نمایش پرقدرت نهادهای امنیتی طی برگزاری باعث گردیده است در حال حاضر سطح جرائم در پایین‌ترین میزان ممکن باشد. انتظار می‌رود با پایان بازی‌ها مجدداً جرائم با رشدی چشم‌گیر به میزان قبل از برگزاری المپیک برگردد.

انستیتو ایگاراپه[۱] که یک کانون فکری مستقر در ریو است خود را برای استفاده از ابزاری جدید برای کمک به مردم در خصوص موقعیت جرائم احتمالی در سطح شهر و شدت آن، آماده می‌کند. قرار است با پایان مسابقات و نتیجه‌گیری از داده‌های جمع‌آوری‌شده به‌طور رسمی ازآنچه این گروه «رادار جرم»[۲] می‌خواند پرده‌برداری شود.

رادار جرم یک اپلیکیشن مبتنی بر نقشه است که به‌صورت «داده باز» از موقعیت جرائم رخ‌داده در سطح کلان‌شهر ریودوژانیرو تغذیه می‌شود.

داده‌های ۴۲ حوزه پلیس در خصوص جرائم رخ‌داده مابین ژانویه ۲۰۱۰ تا مارس ۲۰۱۶ مبنای پایه اطلاعات اپلیکیشن است. تاکنون بیش از چهارده میلیون واقعه در این سامانه ثبت شده است اما این اپلیکیشن چیزی بیش از دفتر ثبت جرائم است. با استفاده از سامانه «آموزش ماشین»[۳] و تحلیل آینده‌نگرانه، رادار جرم این امکان را خواهد داشت که جریانات آتی رخدادهای مجرمانه را نیز به روی نقشه پیاده کند.

رابرت موگاه مدیر پژوهش و هماهنگ‌کننده برنامه‌های امنیت شهروندی در انستیتو ایگاراپه می‌گوید که بخش اصلی کار در تعامل با نهادهای دولتی و بازیگران بخش خصوصی صورت پذیرفته است.

ما تلاش می‌کنیم تا بیش‌ازپیش با شهروندان همکاری کنیم تا درنهایت بتوانند خودشان در شهرهای پیچیده موجود، از خودشان محافظت کنند.
جرائم بر حسب شدت، دسته بندی عمومی و تناوب رخداد قابلیت فیلتر دارند.
جرائم بر حسب شدت، دسته بندی عمومی و تناوب رخداد قابلیت فیلتر دارند.

موگاه می‌گوید با رادار جرم انستیتو اگاراپه می‌خواهد برای مسئله‌ای مشخص (امنیت فردی) راهکاری مبتنی بر فنّاوری ارائه دهد.

تاکنون در مناطقی مثل آمریکای لاتین بیشتر راهکارهای ارائه‌شده برای امنیت فردی، به‌صورت خصوصی در اختیار افراد قرارگرفته و این نخستین بار است که اطلاعاتی ازاین‌دست به‌طور عمومی منتشر می‌شود.

حالا که ما این داده‌ها را به‌صورت دیجیتال در اختیار داریم بایستی به پالایش این اطلاعات بپردازیم. با ترکیب داده‌های حوزه‌های انتظامی مختلف اکنون این امکان را داریم که به درک بهتری از یکپارچگی فضا برسیم. علیرغم این موضوع که دولت به‌واسطه قانون، موظف به انتشار عمومی این داده‌ها هست، عموماً این اطلاعات در فایل‌های Excel, pdf مدفون می‌شوند.

ایگاراپه قراردادی با انستیتو امنیت عمومی که نهادی دولتی است دارد. مطابق این قرارداد بایستی اپلیکیشنی برای نمایش پراکندگی، شدت و گونه‌بندی جرائم در سراسر کلان‌شهر ریو تهیه شود. اطلاعات سامانه ۱۹۰ ریو (فوریت‌های پلیسی مشابه ۱۱۰ در ایران) به‌طور کامل در این اپلیکیشن ثبت خواهد شد. جرائم در ۸۱۲ دسته طبقه بندی شده و شامل سه دسته جرم می‌شوند.

جرائم مرگبار (مانند درگیری مسلحانه، اقدام به قتل)، جرائم نسبتاً خطرناک (مانند سرقت و کیف‌قاپی) و جرائم بدون جراحت (مانند مزاحمت خیابانی، تن‌فروشی) سه دسته کلان جرائم را تشکیل می‌دهند.

ما مدلی مبتنی بر سه فاکتور زمان، موقعیت و رخداد ساخته‌ایم. الگوریتم ما، یک نقشه امتیازی بر مبنای امتیاز ریسک به ازای واحدهای ۲۵۰ متر در ۲۵۰ متری در کل ایالت فراهم می‌کند. درنهایت خروجی مدل امتیاز خطرپذیری هر نقطه از شهر، در مقیاس ۱ تا ۱۰ است.
داده های جرائم بر حسب نوع، زمان و موقعیت امکان برچسب گذاری دارند.
داده های جرائم بر حسب نوع، زمان و موقعیت امکان برچسب گذاری دارند.

ایگاراپه با ویاساینس (شرکت مستقر در بوستون ایالات‌متحده که تجربه کمک به پلیس سیاتل در راه‌اندازی سامانه مرکز برخط جرائم) همکاری داشته است. شرکت موزاییکو که یک شرکت بومی است در طراحی گرافیکی سامانه همکاری داشته است. هماهنگی میان این دو نهاد با انستیتو ایگاراپه بوده است.

با توجه به برگزاری رخداد المپیک و آزمون اولیه مدل، مشخص شده که تاکنون این سامانه توانسته است با دقت ۸۵ درصد رخداد جرم در محیط واقعی را پیش‌بینی کند. هر چه می‌گذرد به‌واسطه آموزش ماشینی شاهد بهبود پیش‌بینی هستیم. با افزایش داده‌های واردشده به‌مرورزمان، نه‌تنها سرعت سامانه کم نخواهد شد بلکه دقت آن نیز افزایش خواهد یافت.

برخورد احساسی با تیتر اخبار باعث گردیده است این حقیقت که ظرف ۱۰ سال گذشته شاهد کاهش نرخ جرائم بوده‌ایم دیده نشود. موضوع دیگر مغفول این است که امروزه دیگر رخداد جرم تنها معطوف به سکونتگاه‌های غیررسمی و زاغه‌های فقیرنشین نیست بلکه جرم در سراسر شهر امکان وقوع دارد.

اما آیا واقعاً دانستن این موضوع که مثلاً بیشتر جرائم در بعدازظهر دوشنبه‌ها رخ می‌دهند به کسی کمک خواهد کرد؟

موگاه معتقد است که بله!

هرکسی که در ریو زندگی می‌کند این حق را دارد که به منابع اطلاعاتی شهری دسترسی داشته تا بتواند در خصوص اینکه چه زمانی بیرون برود؟ کجا برود؟ و چگونه برود؟ قضاوت نماید. به نظر ما این بخش کاربردی اطلاعات است، اطلاعاتی که تا پیش‌ازاین تنها در آرشیوها بایگانی می‌شد.

[divider]پانویس[/divider]

[۱] – Igarape Institute

[۲] – CrimeRadar

[۳] – Machine Learning

مطلبی دیگر
نسرین فقیه: معماری از داخل به خارج