بحث درباره اینکه آیا مال‌ها به آخر خط رسیده‌اند یا نه همچنان ادامه دارد و استدلالات متنوعی له و علیه آن وجود دارد؛ اما یک‌چیز ثابت‌شده و آن این است که مال‌ها در سراسر جهان در حال تغییراند.
تحلیل‌گران می‌گویند مال‌های جدیدتر و پرزرق‌وبرق‌تر، علاوه بر خرده‌فروشی‌های معمول به دنبال فروش تجربه هستند.
مال در شرف افتتاح الحزم در دوحه‌ی قطر، این مدل فروش تجربه را صد مرحله ارتقاء داده است. یک مرکز خرید برای میلیونرهای قطری (۲۸۰۰۰ نفر میلیونر قطری که بیشترین سرعت رشد طبقه میلیونر در منطقه را دارند) که نمایی از سنگ مرمر توسکانی دارد. الحزم در بخشی از خود تقلیدی است از گالری ویتوریو ایمانوئل دوم، بازار بزرگ میلان، که در نیمه‌ی قرن ۱۹ ساخته‌شده و همچنان پابرجاست.
اما الحزم به‌مراتب از بازار میلان تجملی‌تر خواهد بود. مجسمه‌ها و نقاشی‌هایی که بعضی‌شان عتیقه هستند راهروهای الحزم را پر خواهند کرد. باغ‌هایی که دمایشان به‌صورت تصنعی کنترل می‌شود (با درختان ۲۰۰ ساله زیتون که از سیسیل ایتالیا آورده شده‌اند)، چشمه‌ها و آلاچیق‌ها فضای سبز را فراهم می‌کنند. مشتریان می‌توانند غذاهایی از اطراف‌واکناف جهان را امتحان کنند، یا به دنبال کتب و نسخ خطی کمیاب درباره‌ی هنر و معماری و جهان اسلام در کتابخانه‌ی این مال بگردند. این مزایا در کنار خرید از بوتیک‌های مجلل لباس و جواهر و سایر اجناس لوکس در این مال فراهم‌شده است.
الحزم میل شدید قطر به واردات اجناس و خدمات غربی را به نمایش می‌گذارد. مثلاً دوحه پایتخت قطر، شعبات متعددی از دانشگاه‌های امریکا مانند دانشگاه جرج تاون، کرنل و نورث‌وسترن را در خود جا داده است. شیخ المیاسا بنت حامد بن خلیفه آل ثانی، خواهر امیر قطر، تعداد بی‌شماری از کارهای هنرمندان غربی مانند سزان و روتکو را در موزه‌های قطر انباشته کرده است.
با توجه به ولخرجی‌های الحزم، کارمندانش دوست ندارند آن را با نام‌های عوامانه خطاب کنند. سوفیان الاوزانی، مدیر بازاریاب الحزم می‌گوید: «این یک مال نیست، هدف ما مردمانی هستند که به مال نمی‌روند. هدف ما سرویس دادن به قطری‌هایی است که برای خرید لباس به پاریس و میلان می‌روند». با دو طبقه‌ای که به‌عنوان VIP و VVIP تعیین‌شده‌اند -که در آن‌ها مشتریان به اسم شناخته می‌شوند- ظاهراً پرولتاریا به‌عنوان بازدیدکننده انتخاب‌نشده‌اند.
هنوز بخش اعظم جمعیت قطر به همین طبقه کارگر تعلق دارد. جمعیت قطر تقریباً ۲.۵ میلیون نفر است که ۱.۵ میلیون نفر آن کارگران مهاجری هستند که در ساختمان‌سازی و نگهداری از کودکان کار می‌کنند. در ماه مارس، سازمان ملل متحد به قطر هشدار داد اگر طی یک سال به رفتار نامناسبش با کارگران که معمولاً در شرایط رقت‌انگیزی زندگی می‌کنند و با سوءاستفاده‌هایی فراوانی از جانب کارفرمایشان مانند مصادره گذرنامه روبرو هستند، خاتمه ندهد با تحقیقات بین‌المللی مواجه خواهد شد.
بسیاری از ساکنان قطر در تضاد کامل با تجملی که الحزم آن را جار می‌زند زندگی می‌کنند. باوجودآنکه اخیراً نیویورک‌تایمز الحزم را «جزو یکی از بهترین و فرهنگی‌ترین مال‌های جدید دنیا دانسته که قطبی برای تجربه‌ی اجتماعی و فرهنگی خلق کرده»، کاملاً واضح است که این قطب برای طبقه اقلیت غرب‌گرا ساخته‌شده است.
منبع:[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”http://www.citylab.com/politics/2016/08/a-persian-gulf-mall-for-the-one-percent/495611/”]Citylab.com[/button]
