معماری و زنان

همانطور که نام‌گذاری یک روز به نام زنان در میان انبوه روزهای سال نمی‌تواند به تنهایی بار طرح مسائل معطوف به زنان را به دوش بکشد، نوشتن یک پاراگراف هم در مقام درآمدی برای پرونده‌ای سرگردان در ارتباط با معماری، جنسیت، زنان و معماران زن از بیان حتی گوشه‌ای از حقیقت یا شاید واقعیت ناتوان خواهد بود و ناکامل. با این حال و با اندکی فرصت‌طلبی، در این پرونده قصد داریم تا مروری بر مطالب ترجمه شده‌ی سرویس ترجمان در ارتباط با این حوزه‌ داشته باشیم. سرویس ترجمان رویدادهای معماری در سال گذشته در تلاش بود تا اندک جایی را برای صحبت از زنان و معماری مهیا کند. تلاشی حتی در هیبت تلنگر به زنانی که در آتلیه‌های معماری همچنان به غایت امیدواری خط می‌کشند،‌ زنانی که در سکوت و با بار رازهای مگو در دفاتر معماری مشغول کارند و زنانی که این عرصه‌ی نبرد نابرابر را ترک گفته‌اند. جامعه‌ی زنان در معماری ایران حتی برای خود ناشناخته است، مسائل و خواسته‌هایش نامشخص و گفتمان و دغدغه‌هایش پراکنده. با این حال و با توجه به حضور فزاینده‌ و البته موثر زنان در حرفه‌ و دانشکده‌های معماری در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد که می‌توان به شکل‌گیری جریان‌هایی از دل این جامعه برای احقاق مطالبات خود امیدوار بود.

[divider]زنان در معماری[/divider]

نویسنده: فرشید موسوی| معمار
ترجمه: نیلوفر رسولی| دبیر سرویس ترجمان


همه‌ی ما آگاهیم که معمار شدن مستلزم پرشی است به سوی ناشناخته[ها]. هیچ کتابی نمی‌تواند شما را به کمال برای این امر آماده کند. برای ظهور در مقام معمار، ناگزیر لازم است که مسیرتان را به سوی حوزه‌های ناآشنا هدایت کنید: فرهنگ، سیاست، صنعت ساخت، نهادهای قانونی، استفاده کنندگان، تکنولوژی‌های در حال ظهور، مهندس مشاور، تصمیم گیرندگان، اجتماعات مختلف، این فهرست بی‌انتهاست… و برای یک زن، حوزه‌ی ناآشنای دیگری هم هست، چرا که او در سیستمی مشغول به کار است که چندان برای او مهیا نشده است.

متن کامل این مقاله

[divider]چرا زنان معماری را ترک می‌کنند؟ [/divider]
موج سوم فمنیسم در معماری در تکاپوی حل معضلات پیش روی زنان معمار

نویسنده: دسپینا استراتیگاکوس| نویسنده‌ی کتاب «زنان معمار کجا هستند؟»
مترجم: نیلوفر رسولی| دبیر سرویس ترجمان


مدتهاست که زنان در حال ورود -و ناپدید شدن- به درجات حرفه‌ی معماری هستند. در دهه‌ی ۱۸۷۰، زمانی که زنان شروع به اخذ مدرک معماری کردند، حامیان آن‌ها نگران بقایشان درچنین عرصه‌ی خشنی بودند. به تازه‌واردان نصیحت می‌شد که با عرضه‌کردن خودشان در مقام متخصصان طراحیِ خانگی، از نفوذ به محدوده‌ی مردانه خودداری کنند. ژورنال Cincinnati Enquirer در سال ۱۸۸۰، در مقاله‌ای به رسم زمانه‌اش، پیشنهاد کرد که زنان از توانایی‌هایشان برای ارتقای آشپزخانه‌ها، انبارها، اتاق‌های خدمه و کمدها استفاده کنند. این استراتژی پنهان، علی‌رغم ناتوانی‌اش در راه دادن زنان معمار به حرفه، تا یک قرن ادامه داشت.

متن کامل این مقاله

[divider]آشپزخانه‌های محقر، توالت‌های کوچکشکاف جنسیتی در معماری[/divider]

نویسنده: اِوِلین وانجیکو
مترجم: نیلوفر رسولی| دبیر سرویس ترجمان


آیا تعداد بیش‌ترِ طراحانِ زنِ آرمانی به نظر می‌رسد؟ مطمئناً نه؛ خصوصاً اگر این تجربه‌ی ناخوشایندِ نیاز به تعویض پوشک بچه را داشته باشید و متوجه شوید که هیچکدام از دستشویی‌های ساختمانِ شما محلی برای تعویضِ [پوشک] ندارند. یا اینکه مادری شاغل باشید و اتاق نگهداری کودک در محلِ کار نداشته باشید که بتوانید در آن از کودکانتان پرستاری کنید  یا در خلوت به آن‌ها شیر بدهید.

متن کامل این مقاله

[divider]بهترین و بدترین کشورها برای زنان معمار[/divider]
دستمزد و مرخصی بعد زایمان / ایران و آمریکا پایین‌ترین میزان مرخصی بعد از زایمان در جهان

نوشته: روری استات؛ دبیر اجرایی آرک‌دیلی
مترجم: سمیرا ناموراصل


[هیئت] بی. دی در سال جاری به قصد تعین بهترین کشورها برای زنان فعال در معماری- خصوصا برای آن‌ها که خواستار کار در شرکت‌های بزرگ هستند، مطالعه‌ای را در خلال بخشی از بررسی سالانه‌ی عظیم‌ترین فعالیت‌های معماری جهان درنظر گرفته است. برای ایجاد این رتبه‌بندی، نسبت معماران زن و مرد در کشورهای مختلف را یافتد، همینطور داده‌های عمومی قابل دسترس در مورد مقررات مرخصی پس از زایمان برای زنان و مرخصی پس از زایمانِ همسر برای مردان و میانگین هزینه‌ی مراقبتِ کودکان از متوسط دستمزد را جست‌و‌جو کردند. در ادامه می‌توانید نتایج جالب این تحقیق را مطالعه کنید.

متن کامل این مقاله 

[divider]زنانِ ناپیدا[/divider]
چگونه زنان معمار از تاریخ معماری حذف شدند؟

نویسندگان: اوا آلوارز، کارلوس گومز | موسسین دفتر معماران آلوارز و گومز
مترجم:
احمد افلاکیان | پژوهشگر مطالعات معماری ایران


تاریخ متناقض معماری زنان بسیاری را از این عرصه ناپیدا کرده است. مالکیت معنوی آثار معماری در ارتباط با آثاری که در همکاری با معماران زن و مرد به انجام می‌رسد، تنها به نام مردان تمام می‌شود. منع از حق معنوی، معماران و دانشجویان زن جوان را بدون الگویی وامی‌نهد و باعث می‎شود آنها عملاً فکر کنند که زنان در تاریخ این حرفه غایب بوده اند. در این متن نگاهی داریم به چالش‌ها و موانعی که در ناپیدایی زنان در تاریخ معماری نقش دارند.

متن کامل این مقاله 

[divider]در انتظار واینستینیزه شدن چه زمان موعد شکایت علیه تعرض جنسی در معماری فرا می‌رسد؟[/divider]

نویسنده: آرون بتسکی؛ نویسنده و منتقد. معاون مدرسه معماری تالیسن
مترجم: زهرا بادامچی؛ دانشجوی مطالعات معماری دانشگاه تهران


«نظر شما درباره‌ی لویی کان چیست؟» این سوال یکی از شاگردانم در هفته‌ی گذشته بود. با مزاح پاسخ دادم: «خب، به نظرم او خدا بود» و شروع به پرداختن به موضوع  بعدی کردم. او گفت: «اما به نظر می‌رسد که لاشی هم بود، نبود؟». من روی برگرداندم، نگاهش کردم و حرفی برای گفتن نداشتم. برای سال‌ها تصور ما از کان عارفی درک‌نشده بود که در تنهایی و ناشناختگی با لباس چروکش در سرویس بهداشتی ایستگاه پنسلوانیا درگذشت، در کنار اینکه او بعضی از زیباترین و اثرگذارترین یادگارهای قرن بیستم را طراحی کرده بود. تنها پس از مرگش برای عموم آشکار شد که اوشدیداَ دخترباز بود و افسون عجیب و غریب و جایگاهش را برای زنان بسیار جذاب و موثر یافته بود. کان همچنین پدر چندین فرزند خارج از قاعده‌ی تاهل بود. بعد از انتشار فیلم معمار من، به کارگردانی ناتالی کان در سال ۲۰۰۳، شناخت اکثریت از او به جای شاهکارهایش معطوف به رفتار حریصانه‌اش نسبت به زنان شد.

متن کامل این مقاله

[divider]معمار یا «معمارِ زن»؟ چه کسی می‌خواهد معمار زن باشد؟[/divider]

نویسنده: کارن برنز. تئوریسین و تاریخ‌نگار معماری، دانشگاه ملبورن استرالیا
مترجم: نیلوفر رسولی| دبیر سرویس ترجمان


در ژانویه‌ی ۲۰۱۲ مجله‌ی بریتانیایی «ژورنالِ معماران» نتایج حیرت‌آوری از هفتصد زن مشغول به کار در معماری و ساختمان‌سازی ارائه کرد. نتایج حاکی از تجارب گسترده‌ای بود که در آن شمایی تاریک از تجربیات زنان را در این حرفه‌ی جنسیت زده آشکار می‌کرد:  تبعیض، تعرض جنسی و تفاوت حقوق‌های دریافتی. «اِی. جی» جوایز «زنان در معماری» را به عنوان بخشی از تعهد خود به ایجاد تغییر در وضعیت حضور زنان در معماری و [ارتقای] کیفیت فرهنگ این حرفه پایه‌گذاری کرد. این مسابقه متشکل از بخش‌هایی نظیر جایزه‌ی «جین درو» و دو جایزه‌ی جدید است- «معمار زن سال» و «معمار زن نوظهور سال». هر دو جایزه و اصطلاح «معمارِ زن» را بر دوش می‌کشند. اصطلاح «معمار زن» تحقیر‌آمیز است یا سودمند؟ چه تنشی در میان این اصطلاح جاسازی شده است؟ و آیا جوایزی که به یک جنسیت تعلق می‌گیرد سکسیستی است؟
متن کامل این مقاله

مطلبی دیگر
حسین لرزاده؛ احیای هنرهای از یاد رفته