نویسنده: ایمی فریدمن[۱] | دبیر اجرایی نشریه دزین (Dezeen)
مترجم: شهاب‌الدین تصدیقی | دانشجوی مطالعات معماری ایران. دانشگاه تهران
سویون کیم[۲]، فارغ‌التحصیل آکادمی طراحی آیندهوون[۳]، قصد دارد تا با خلق مجموعه‌ای از ساخته‌های معماری در مرز میان دو کشور کُره، شهروندان کره‌ی شمالی و کره‌ی جنوبی را به برقراری ارتباط در امتداد مرز تشویق کند. طرح او متشکل از ۲۵ ساختمان و مونومان مختلف است که بین دو کشور رقیب برپا می‌شوند و به عنوان «حوزه‌های بی‌طرف»، مکانی برای ملاقات و ارتباط میان ساکنین دو سوی مرز می‌توانند باشند. کیم برای تشویق و ترغیب [مردم] به این ملاقات‌ها حتی تور مجازی ساخته است و در چنین شرح می‌دهد که: «این مجموعه‌ها کمک می‌کنند تا کره‌ی شمالی و جنوبی روابط خود را در چارچوب یک همزیستی مسالمت‌آمیز بازتعریف کنند. و از کجا معلوم، حتی شاید مسیر اتحاد این دو کره را هم روشن سازد».
ایده از آنجایی به ذهن کیم رسید که تحقیقاتی در مورد روستای مرزی پانمونجوم[۴ بین دو کره انجام داد. این روستا محلی بود که [در آن] دو کُره در سال ۱۹۵۳ آتش بسی را به امید پایان نهایی جنگ امضا کردند. تنها یکی از بناهای روستا از آن زمان باقی مانده است که امروز به عنوان موزه‌ی صلح استفاده می‌شود. به گفته‌ی کیم، این‌جا تنها جایی در تمامی مرز میان دو کُره است که شهروندان دو سوی مرز می‌توانند با یکدیگر دیدار کنند.
پروژه‌ی او پیشنهاد ایجاد تعداد بیشتری از این نقاط را می‌دهد. این «حوزه‌های آبی بی‌طرف» شامل طیفی متنوع از بناهای گوناگون می‌شوند: از کافه-رستوران کروی تا زمین بازی کودکان. دیگر موارد طرح شامل معبد مذهبی، شهربازی و سالن آرایشگاه به همراه پلازایی پر از آثار هنری است.
تمامی این ساختمان‌ها به رنگ آبیِ لوگوی سازمان ملل است، و البته همین رنگ بود که به عنوان پرچم اتحاد دو کره در رژه‌ی مشترکشان در بازی‌های المپیک ۲۰۰۰ مورد استفاده قرار گرفت. به گفته‌ی طراح پروژه: «رنگ آبی می‌تواند نماد «بی‌طرفی و صلح» در این منطقه باشد. با رنگ آبی است که تمام این حوزه‌ها حسی مثبت از خوش‌بینی به آینده را القا می‌کنند».
کیم این پروژه را در هفته‌ی طراحی هلند، در نمایشگاه فارغ‌التحصیلان آکادمی طراحی آیندهوون به نمایش گذاشت. همچنین در همین هفته مجله معماری و طراحی (Dezeen) میزبان نمایشگاه «طراحی خوب برای دنیای بد[۵]» بود؛ مجموعه‌ای از گفتگوها پیرامون این سوال که آیا معماران می‌توانند برای مشکلات جهانی کاری کنند؟ موضوع یکی از این گفتگوها، پرسش از تأثیر طراحان بر سیاست بود – چیزی که کیم با این پروژه در جستجوی آن است.
طراح پروژه، قبول دارد که بعید است در آینده‌ای نزدیک شاهد اجرای آن باشد، ولی معتقد است که این طرح اجرا شدنی است. «من فرد خوش‌بینی‌ام و این طرح هم روایتی خوش‌بینانه از آینده است». کیم با گفتن این مورد اضافه کرد: «ولی همین ۱۰ سال پیش ما مناطق مشترکی با یکدیگر داشتیم. امیدوارم باز هم شاهد چنین چیزی باشیم».
[divider]پی‌نوشت[/divider]
[۲] Good Design for a Bad World
[۳] Soyoun Kim
[۴] Design academy Eindhoven
[۵] Panmunjom
[divider]منبع[/divider]
[button color=”green” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”https://www.dezeen.com/2017/11/24/soyoun-kim-architecture-blue-neutralized-zone-north-korea-south-korea-border/”]Dezeen[/button]
