اعضای گروه: علی آتش دست و هادی متولی حقیقی
اگر خیزش اقتصادی چابهار را از بستر زیستیاش حائز رشدی طبقاتی اما بی فاصله بدانیم، یا آرزو کنیم، آغاز انسجام برنامه توسعه، یعنی همان برنامه طرح، در ارتفاعی افزون از همکف قابل پذیرش است. احجام با نیاز به نور رشد میکنند و شکافته میشوند و در جهت توسعه چرخش مییابند بیآنکه نسبت اولیه شان را انکار کنند. در اینجا ساختمان ادامه لایه برداری شده زمین است و آینده چابهار را همان دیروز چابهار میداند. اما میپذیرد که در ارتفاع، جهتها، شفافیت و ارتباطات تغییر میکند. به عبارت دیگر، پذیرش توسعه، پذیرش تغییر و پایان نوستالژی است.