رافائل آراندا، کارمه پیژم، و رامون ویلالتا به‌عنوان برندگان پریتزکر ۲۰۱۷ اعلام شدند. پروژه‌های آنها بر متریال و استادکاری تاکید دارد: استفاده‌ی دقیق از رنگ، شفافیت، و نور ویژگی آثاری است که انواع کاربری‌ها از مسکن اجتماعی و خانه گرفته تا مهدکودک و کارگاه شراب‌سازی را در بر می‌گیرد.
این سه معمار کاتالانی سال ۱۹۸۷ از مدرسه‌ی معماری والس[۱] فارغ التحصیل شدند و یک سال پس از آن دفتر RCR Arquitectes را راه انداختند. این اولین باری است که پریتزکر به سه نفر می‌رسد، و تنها دومین بار –پس از رافائل مونئو در ۱۹۹۶- که معماران اسپانیایی جایزه گرفته‌اند.
آنها در این سه دهه فعالیت هموراه تلاش کرده‌اند «به مکان و داستان آن متعهد باشند» تا فضاهایی خلق کنند که با کانتکست خود در تعامل باشند. آنها با «هماهنگ کردن مادیت و شفافیت به‌دنبال ایجاد ارتباط بین درون و بیرون هستند» که به معماری‌ای «احساسی و تجربی» منجر می‌شود.
آراندا، پیژم و ویتالا در طول دوران حرفه‌ای خود به‌دنبال خلق پروژه‌هایی با نگاه و تاثیر محلی بوده‌اند. بیشتر کارهای آنها در اروپاست، به‌خصوص در شبه‌جزیره‌ی ایبری و اسپانیا. این گروه در این چارچوب هویتی جهانی را با استفاده از مصالحی چون فولاد و پلاستیک بازیافت‌شده، جستجو می‌کنند. به‌گفته‌ی گلن مُرکات، داور اصلی مراسم امسال، «آنها نشان داده‌اند که وحدت یک ماده می‌تواند چنین سادگی و قدرتی به ساختمان دهد.»
وضاح است که این داستان، یعنی ارزش معماری محلی در دنیایی جهانی‌شده، دغدغه‌ی مهمی در تصمیم داوران بوده است. در بیانیه‌ی داوران آمده که «تعداد بیشتر و بیشتری از مردم از این به‌خاطر تاثیرات جهانی، می‌ترسند. ما ارزش‌های محلی، هنر محلی، سنت‌های محلی‌مان را از دست خواهیم داد.» داوران معتقدند برندگان این دوره «کمک می‌کنند از زیباترین و شاعرانه‌ترین منظر بفهمیم که پاسخ این سوال «یا این یا اون» نیست بلکه می‌توانیم، حداقل در معماری، هر دو را داشته باشیم. ریشه‌های‌مان در جا محکم باشند و دست‌هایمان رو به بقیه‌ی جهان باز.»
رامون ویتالا در مصاحبه با آرکدیلی گفت «منزوی بودن‌مان ما را از مسائل و مشکلات حرفه‌ای دور نکرده است، مانند حسادت. ما وقت‌مان را تلف نقد نکرده‌ایم. وقتی حواست پرت باشد، نمی‌توانی به اعماق بپردازی. در جهانی که خیلی سریع حرکت می‌کند و بی‌قرار است … عدم‌قطعیتْ پیچیدگی تفسیر می‌شود. نمی‌توانی با سادگی با عدم‌قطعیت روبرو شد … [جهان معاصر] می‌تواند گیج‌کننده باشد.»
آنها در ۲۰۱۳ بنیاد RCR BUNKA را تاسیس کردند تا از «معماری، منظر، هنر و فرهنگ اجتماع» حمایت کنند. آنها همچنین در نمایشگاه‌هایی چون دوسالانه‌ی ونیز (۲۰۰۰، ۲۰۰۲، ۲۰۰۶، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲، ۲۰۱۴، ۲۰۱۴) شرکت داشته‌اند؛ در ۲۰۰۵ جایزه‌ی ملی فرهنگ در معماری از دولت کاتالان را برنده شدند؛ در ۲۰۰۸ و ۲۰۱۴ نشان ادبیات و هنر از دولت فرانسه را گرفتند؛ در ۲۰۱۲ به‌عنوان اعضای افتخاری بین‌المللی به موسسه‌ی سلطتنی بریتانیا (RIBA) وارد شدند؛ و در ۲۰۱۵ از آکادمی معماری فرانسه، مدال طلا دریافت کردند.
[divider]داوران پریتزکر ۲۰۱۷[/divider]
گلن مرکات: معماری و برنده‌ی پریتزکر ۲۰۰۲ از سیدنی
استفن برایر: قاضی دادگاه عالی آمریکا از واشنگتن
یونگ هو چانگ: معماری و استاد از پکن
کرستین فایریس: کیوریتور معماری، نویسند، و دبیر از برلین
پیتر پالومبو: حامی معماری، رئیس بازنشته‌ی هیئت امنای گالری‌های سرپنتین، رئیس پیشین شورای هنر بریتانیا از لندن
ریچارد راجرز: معماری و برنده‌ی پریتزکر ۲۰۰۷ از لندن
بندِتا تالیابوئه: معمار و استاد از بارسلونا
راتان تاتا: رئیس بازنشسته‌ی تاتا از بمبئی
مارتا تورن: مدیر مدرسه‌ی معماری و طراحی IE از مادرید
[divider]پی‌نوشت‌ها[/divider]
[۱] ETSAV
