مترجم: محدثه عقبایی
فوگِرَی قدیمی‌ترین مجموعه‌ی مسکونی اجتماعی جهان است که هنوز هم استفاده می‌شود. این مجموعه محوطه‌ی محصوری است در شهر آگسبورگ بایرن که نامش از نام خانواده‌ی فوگر گرفته شده و یاکوب فوگر جوان (که به یاکوب فوگر پولدار نیز مشهور است) در سال ۱۵۱۶ آن را به‌عنوان جایی برای اسکانِ شهروندان نیازمند آوگسبورگ ساخت. تا سال ۱۵۲۳، ۵۲ خانه در این مجموعه ساخته شد و در سال‌های بعد محوطه‌ی آن با احداث خیابان‌های مختلف، میدان‌های کوچک و یک کلیسا توسعه یافت. دروازه‌های مجموعه شب‌ها قفل می‌شد و ازاین‌جهت فوگری بسیار شبیه به یک شهر کوچک و مستقل قرون‌وسطایی بود. این مجموعه هنوز هم ساکن دارد که آن را به قدیمی‌ترین پروژه‌ی مسکن اجتماعی جهان تبدیل کرده‌اند.
بهای اجاره این خانه‌ها سالانه یک سکه‌ی طلای راینشر[۱]( معادل ۰.۸۸ یورو) بوده و همچنان هست، به علاوه‌ی سه وعده عبادت روزانه به‌جان مالکان فعلی فوگری: دعای ربانی، نیایش درود بر مریم و اعتقادنامه نیقیه[۲]. شرایط زندگی در اینجا دقیقاً شبیه به ۵۰۰ سال پیش است: ساکنان باید حداقل دو سال در آگسبورگ زندگی کرده، مذهب کاتولیک داشته، و افراد تهی‌دستی باشند که به کسی بدهکار نیستند. پنج دروازه‌ی مجموعه هنوز هم ساعت ۱۰ شب قفل می‌شوند.
اپارتمان‌های این مجموعه همگی ۴۵ تا ۶۵ مترمربع مساحت دارند و چون هر واحد ورودی مجزایی از خیابان دارد، انگار ساکنان در خانه‌ای جدا زندگی می‌کنند. هیچ چیز مشاعی وجود ندارد؛ هر خانواده آپارتمانی دارد که مجهز به یک آشپزخانه، یک اتاق نشیمن، یک اتاق‌خواب و یک اتاق کوچک دیگر است و مجموعاً مساحتی حدود ۶۰ مترمربع دارد. آپارتمان‌های همکف یک باغچه و انبار کوچک دارند و آپارتمان‌های طبقه‌ی بالا اتاق زیرشیروانی دارند.
تمام آپارتمان‌ها دارای امکانات مدرنی نظیر تلویزیون و آب‌لوله‌کشی هستند. یکی از آپارتمان‌های طبقه‌ی همکف مسکونی نیست و به‌عنوان موزه‌ای برای بازدید عموم در نظر گرفته‌شده است. دسته‌ی زنگهای در‌ها طرح‌های استادانه‌ای دارند و هرکدام منحصربهفرد هستند تا ساکنان با لمس دستگیره‌ها خانه‌ی خود را بیابند -زیرا قدمت این محله به دوران قبل از نصب تیر برق‌های برمی‌گردد.
خانواده‌ی فوگر در ابتدا ثروت خود را از راه نساجی و تجارت کسب کردند. یاکوب منافع فوگر ها را به استخراج نقره و تجارت در ونیز توسعه داد. علاوه بر این، او یک سرمایه‌گذار بود و واتیکان برایش مشتری مهمی به‌حساب می‌آمد. خانواده‌ی فوگر حامیان مالی خانواده‌ی هابسبورگ شدند و با کمک‌های مالی یاکوب، کارل پنجم در امپراتوری مقدس روم به قدرت رسید.
فوگری بین سال‌های ۱۵۱۴ تا ۱۵۲۳ زیر نظر معمار توماس کربس[۳] ساخته شد و در سال ۱۵۸۲ هانس هال[۴] کلیسای سنت مارک را به آن اضافه کرد. بعدازآن نیز در سال‌های ۱۸۸۰ و ۱۹۳۸ نیز بزرگتری شد. فوگریِ امروزه ۶۷ خانه با ۱۴۷ آپارتمان، یک چاه آب، و یک ساختمان اداری دارد.
جد پدری موتزارت، بنّایی به نام فرانتس موتزارت، بین سال‌های ۱۶۸۱ تا ۱۶۸۴ در فوگری زندگی کرد.
فوگری در جریان جنگ جهانی دوم و بمباران آگسبورگ به‌شدت آسیب دید اما هم‌اکنون به سبک اصلی آن بازسازی‌شده است.
فوگری از سوی صندوق خیریه‌ای حمایت می‌شود که یاکوب فوگر در سال ۱۵۲۰ با سپرده‌ی اولیه‌ی ۱۰,۰۰۰ راینشر تأسیس کرد. طبق وال‌استریت ژورنال، این صندوق به‌دقت اداره می‌شود و بیشترین درآمدش از مایملک جنگلی می‌آید که خانواده‌ی فوگر از قرن ۱۷ و بعد از متضرر شدن در سرمایه‌گذاری‌های با ریسک بالاتر، به آن گرایش پیدا کردند. بنیاد خانواده‌ی فوگر در حال حاضر به‌وسیله‌ی کنتس ماریا الیزابت فون هوهنشتاین که در قلعه‌ی کیرشبرگ زندگی می‌کند، مدیریت می‌شود.
در سال ۲۰۱۱، هزینه‌ی تور بازدید از فوگری ۴.۰۰ یورو یعنی حدود چهار برابر بیشتر از اجاره سالانه‌ی خانه‌های آن بود.
[divider]منبع[/divider]
[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”https://en.wikipedia.org/wiki/Fuggerei”]Wikipedia[/button]
[divider]پی‌نوشت‌ها[/divider]
[۱] Rheinischer Gulden
نام واحد پول راینلند در قرون ۱۴ و ۱۵ میلادی
[۲] Lord’s Prayer, Hail Mary, and Nicene Creed
[۳] Thomas Krebs
[۴] Hans Holl
