مترجم: محدثه عقبایی/ عضو تحریریه پایگاه رویدادهای معماری
هیچ‌چیز بدتر از این نیست که در مواقع نیاز، مجبور باشید تمام شهر را به دنبال دستشویی بگردید. اغلب اوقات دستشویی عمومی‌ای در نزدیکی‌تان نیست (و اگر چیزی پیدا کنید به‌احتمال‌زیاد کثیف و حال به هم زن است). داخل یک کافه و یا رستوران شیرجه می‌زنید و مجبورید طوری وانمود کنید که مشتری هستید و یا امیدوار باشید کارکنان آن‌قدر گرفتار باشند که جلوی شما را نگیرند. البته هیچ‌کدام از این اتفاقات از روی کینه‌توزی انجام نمی‌شود. نگه‌داری از سرویس‌های بهداشتی عمومی هزینه‌بر است و از سوی دیگر مطمئناً کارمندان بسیار کمی هستند که حاضر باشند خرابکاری افرادی را تمیز کنند که هیچ سهمی در پرداخت حقوق آن‌ها ندارند. اما انسان راهی ندارد جز امیدواری.
در آلمان روشی اجراشده که واقعاً جواب می‌دهد. سیستم «Nette Toilette» یا توالت خوب چیزی بین دستشویی‌های عمومی و شخصی است. این روش به‌قدری ساده است که آدم باورش نمی‌شود تابه‌حال در کشورهای دیگر کسی به آن فکر نکرده باشد. این سیستم این‌طور کار می‌کند: شهرداری‌های آلمان به مغازه‌ها هزینه ماهیانه‌ای بین ۳۳ تا ۱۱۰ دلار می‌دهند تا دستشویی‌های خود را رو به عموم مردم باز کنند. این مغازه‌ها برچسبی روی پنجره‌هایشان نصب می‌کنند تا مردم متوجه بشوند اجازه‌ی استفاده از سرویس‌های بهداشتی آنجا را دارند حتی اگر خریدی نکنند. این طرح ابتدا در سال ۲۰۰۰ راه‌اندازی شده و اکنون در ۲۱۰ شهر ( ازجمله برخی شهرهای سوئیس) در حال اجرا است. این شبکه‌ی خصوصی از شهرهای شرکت‌کننده در این برنامه هزینه‌ی کمی می‌گیرد تا از نام تجاری آن‌ها استفاده کند و با گذشت ۱۶ سال موفقیت قابل‌توجهی به دست آورده است. «توالت خوب» اعلام کرده است تا انتهای اکتبر مونیخ که بزرگ‌ترین منطقه‌ی شهری آلمان است، نیز به این شبکه می‌پیوندد.
مزایای این طرح واضح است. با اجرای شبکه‌ی «توالت خوب» بسیاری از شهرهای آلمان بدون هزینه‌ی گزافی، تعداد زیادی دستشویی در دسترس عمومی ایجاد کرده‌اند. برآوردها حاکی از این است که شهری مانند برمن توانسته شبکه‌ای از سرویس بهداشتی‌ها راه بیندازد که اگر به شیوه‌های متداول انجام می‌شد۱.۲ میلیون دلار هزینه برمی‌داشت، ولی «توالت خوب» برای شهر سالیانه فقط ۱۶۵ هزار دلار هزینه دارد– مجموع ۱۰۰ یوروهایی که ماهیانه به مغازه‌ها می‌دهند تا توالت‌هایشان را در دسترس عموم قرار دهند. این طرح آن‌چنان مورد استقبال قرارگرفته که برمن هم‌اکنون بهترین نسبت سرویس‌های بهداشتی عمومی به جمعیت را دارد. طبق آمار به ازای هر ۳,۲۱۰ نفر یک دستشویی عمومی در برمن وجود دارد که باعث شده آمارِ ۲۲,۰۰۰ نفر به ازای هر دستشویی در فرانکفورت(بدترین میزان در آلمان) خنده‌دار به نظر برسد.
البته هنوز همه با این طرح ارتباط برقرار نکرده‌اند و در بعضی شهرها که گزینه‌های محدود و یا قوانین سفت‌وسخت تری دارند طرح شکست‌خورده است. به‌عنوان‌مثال در شهر کوچک راینفلدن در سوئیس بسیاری از دستشویی‌های عمومی در بارهایی قرار دارند که ورود کودکان به آن‌ها ممنوع است و یا ساعت‌های مناسبی از روز باز نیستند. در همین حال، برخی از مغازه‌داران مونیخی غرغر می‌کنند که دستشویی‌های عمومی ارتباطی به کسب‌وکار و سودآوری‌شان ندارد – که با توجه به اختیاری بودن این طرح این گلایه‌ی آن‌ها وارد نیست. بااین‌حال، به نظر می‌رسد این شبکه برای پیدا کردن مغازه‌های داوطلب مشکلی نداشته است، احتمالاً به این دلیل که دوروبر مغازه‌هایشان شلوغ‌تر و درنتیجه سودآوری‌شان بیشتر می‌شود. برای شهرهایی که از کمبود سرویس‌های بهداشتی عمومی در حال ترکیدن‌اند، به نظر می‌رسد این طرح کاملاً مقرون‌به‌صرفه، بی‌نقص و معقول است.
منبع:[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”http://www.citylab.com/cityfixer/2016/11/not-enough-public-restrooms-nice-toilet-program-germany/506075/?utm_source=SFTwitter&utm_source=SFTwitter”]سیتی لب[/button]
