نویسنده: ماریابرونا فابریتزی
مترجم: محدقه عقبایی
در سال ۱۹۱۷، برونو تاوت شهری اتوپیایی در کوهستان‌های آلپ طراحی کرد و آن را در ۳۰ تصویرسازی در کتاب «معماری آلپاین» به تصویر کشید. این کتاب طرح‌هایی بلندپروازانه از یک شهر ارائه کرد که به دست ساکنانش ساخته می‌شد. «معماری آلپاین» به برنامه‌ریزی شهری محدود نبود. این شهر آمیزشی بود از ایده‌آل‌های صلح طلبانه و اجتماعی تاوت و تفکرات عرفانی وی.
منازل، پاویون‌ها و یادمان‌ها که در کتاب با طراحی‌های آبرنگ ارائه شده‌اند، همه از شیشه هستند که نور و مناظر پیرامونی را منعکس می‌کند و چشم‌اندازی یکپارچه به وجود می‌آورد. در پسِ طراحی این شهر، واکنش معمار به جنگ مداوم پیداست. معماری آلپاین در نظر او می‌تواند نقطه‌ی شروع و جدیدی برای جامعه در اجتماعی کوچک و غیرمتمرکز باشد.
«معماری آلپاین» با الهام از آثار پاول شیربارت[۱]، منتقد و داستان‌نویس آلمانی، به‌ویژه مقاله‌ی تخیلی‌اش با نام «Glasarchitektur» (معماری شیشه‌ای) خلق‌شده است. شیربارت در این متن از ساخت بناهایی حمایت می‌کند که نور به تمام فضاهایشان نفوذ کند؛ چیزی که او معتقد است پیامدهای مثبت بسیار زیادی بر توسعه‌ی محیط انسانی خواهد گذاشت.
[divider]منبع[/divider]
[button color=”yellow” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://socks-studio.com/2015/05/27/alpine-architecture-an-utopian-city-by-bruno-taut-1917/”]Socks[/button]
[divider]پی‌نوشت‌ها[/divider]
[۱] Paul Scheerbart
