برزیل از اواسط قرن بیستم بیشتر از هر کشور دیگری با میادین ویژه‌ی برگزاری مسابقات ورزشی و کارناوال‌ها در خاطره‌ها ثبت شده است. از این رو، علیرغم همه مشکلات، به دلیل وجود زیرساخت‌های مناسب در ریو، نهایتا این شهر توانست میزبانی این نبرد ورزشی مهم را به دست بیاورد.
در المپیک ۲۰۱۶، علاوه بر استادیوم‌هایی که برای جام‌جهانی ۲۰۰۴ و مسابقات جام‌ملت‌های‌آمریکا ۲۰۱۶ ساخته شده‌اند از ظرفیت شهر‌های مجاور مانند سائوپائولو و مانائوس هم استفاده خواهد‌‌شد. برای جلوگیری از تمرکز بر چند استادیوم خاص، تمام تسهیلات جدید المپیک ریو بسیار جذاب طراحی شده‌اند. در ادامه ۱۰ استادیوم تماشایی المپیک ۲۰۱۶ را می بینید.
ورزشگاه کاریوکا
موقعیت: منطقه بارا، ریودوژانیرو
افتتاح: سال ۲۰۱۶
معمار: Arqhos Consultoria e Projetos
استادیوم ۱
ظرفیت: ۱۶,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: بسکتبال، بسکتبال با ویلچر، راگبی با ویلچر
استادیوم ۲
ظرفیت: ۱۰,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: جودو، کشتی
استادیوم ۳
ظرفیت: ۱۰,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: تکواندو، شمشیر بازی، جودوی پاراالمپیک
این مجموعه استادیوم‌ها در مجاورت چشم انداز کوهستانی ریو ساخته شده اند و در منطقه‌ی بارا که محل برگزاری تقریبا نیمی از مسابقات امسال است، نقش محوری دارند. ورزشگاه کاریوکا یک گلدان بین‌المللی است که رایحه‌ای از تمام ورزش‌ها در آن به مشام می رسد: تکواندو در استادیوم ۳، جودو( با گرایش محلی) در استادیوم ۲ و بسکتبال در استادیوم ۱ که با ۱۶,۰۰۰ صندلی بیشترین ظرفیت تماشاگر را دارد و در آن امکاناتی مانند زمین چوبی ضربه گیر برای ورزشکاران فراهم‌شده است. استادیوم‌های کاریوکا برای بهره‌وری بیشتر و جبران هزینه‌های ساخت آن‌ها به خصوص در استادیوم‌هایی که مانند استادیوم آشیانه‌ی پرنده در بجینگ بعد از مسابقات المپیک کمتر استفاده می‌شوند، در آینده بخشی از مرکز آموزش المپیک خواهند بود که یک ساختار بزرگ پرورش ورزشکاران در رشته‌های تنیس، کشتی، وزنه‌برداری و غیره به حساب می‌آید.
استادیوم آمازونیا
موقعیت: مانائوس
افتتاح: ۲۰۱۴
معمار: Gerkan, Marg and Partners
ظرفیت: ۴۴,۴۸۰ نفر
رویداد ورزشی: فوتبال
این بنای رنگارنگ برای جام‌جهانی ۲۰۱۴ و در بزرگترین شهر آمازون- مرکز تغییرات شدید آب‌و‌هوایی برزیل – ساخته‌شده است. نمای بیرونی آن برای جلوگیری از نفوذ گرما و آب‌باران به شکل یک صدف سفید شیاردار طراحی‌شده و مانند سبدی بافته به نظر می‌رسد که صندلی‌های رنگارنگ استادیوم به عنوان نمادی از میوه‌های بومی منطقه در آن چیده شده‌اند. آمازونیا طوری طراحی‌شده که به عنوان یک یادگاری بصری برای آمازون باقی‌بماند و با استفاده از تهویه‌ی طبیعی، آب‌باران و امکانات تصفیه‌ی فاضلاب از محیط‌زیست پیرامون خود محافظت کند.
استادیوم قرنتیان
موقعیت: سائوپائولو
افتتاح: ۲۰۱۴
معمار: آنیبال کوتینیو
ظرفیت: ۴۸,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: فوتبال
فوتبالیست‌ها برای رقابت در این قصر فوتبالی پیشرفته با اشتیاق فراوان به سمت بزرگترین شهر برزیل پرواز می‌کنند. در یک‌طرف استادیوم قرنتیان نمای شیشه‌ای منحنی خودنمایی می‌کند که شبیه به شبکه‌های جذاب روی توپ فوتبال است و در سمت دیگر بزرگترین صفحه‌نمایش جهان ( با ابعاد ۳۷۰۰۰ فوت) نگاه‌ها را به‌سوی خود می‌کشد. این استادیوم که ۳۰ سال پس از شکل‌گیری ایده‌ی اولیه آن توسط باشگاه فوتبال قرنتیان ساخته‌شده، نوعی مکان مقدس برای این باشگاه به شمار می‌آید. در فضای باز استادیوم یک حوض بزرگ وجود دارد و در کف ساختمان از گرانیت راه‌راه استفاده‌شده که لباس ورزشکاران این تیم را تداعی می‌کند. هوادارانی که برای تماشای مسابقات فوتبال یک‌چهارم نهایی از ریو به این شهر سفر می‌کنند می‌توانند دریکی از ۷۵ کافه موجود در این استادیوم استراحت کنند.
استادیوم المپیک ژائو هاولانگ( انگنهاو)
موقعیت: ریودوژانیرو
افتتاح: ۲۰۰۷
معمار: کارلوس پورتو
ظرفیت: ۶۰,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: فوتبال، دوومیدانی
استادیوم المپیک ژائو هاولانگ برای مسابقات جام‌ملت‌های‌آمریکا ۲۰۰۷ ساخته‌شده اما چندین بار نام آن تغییر کرده و به مدت دو سال عملیات بازسازی روی آن انجام‌شده است. این استادیوم با نام مستعار انگنهاو که برگرفته از موقعیت محلی آن است، در سال ۲۰۱۵ و در جریان بازسازی با امکانات پیشرفته نور، برق و صدا،۱۵,۰۰۰ صندلی اضافی و یک صفحه‌نمایش ال ای دی ۱۰۰ فوتی تجهیز شد. درواقع استادیوم انگنهاو بخشی از یک برنامه‌ی نوسازی محیطی بزرگ‌تر بود که در آن ۳۲ جاده آسفالت ، فضای سبزی با ۹۰ اصله درخت، مسیر جدید دوچرخه‌سواری و یک چیدمان هنری خیابانی ۴,۳۰۰ فوتی ایجاد شد.
استادیوم فیوچر
موقعیت: پارک المپیک بارا، ریودوژانیرو
افتتاح: ۲۰۱۶
معمار: Lopes, Santos & Ferreira Gomes Arquitetos
ظرفیت: ۱۲,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: هندبال، گل‌بال
باوجوداینکه تغییر کاربری برخی از سالن‌های ورزشی بعد از مسابقات المپیک می‌تواند با مشکلاتی همراه باشد، این استادیوم همان‌طور که از نامش پیداست، افق روشنی پیش رو دارد. بنای فیوچر بعد از المپیک تخریب و مصالح به‌کاررفته در آن ازجمله نمای چوبی مدرن در ساخت چهار مدرسه دولتی جدید در شهر ریو استفاده خواهد شد.
ماراکانا
موقعیت: مجموعه ماراکانا، ریودوژانیرو
افتتاح: ۱۹۵۰
بازسازی: ۲۰۱۳
معمار: والدیر راموس، رافائل گالواو، میگوئل فلدمن، اسکار والدتارو، پدرو پائولو بی باستوس، اورلاندو آزودو، انتونیو دیاز
ظرفیت: ۷۸,۸۳۸ نفر
رویداد ورزشی: فوتبال، برگزاری مراسم‌های افتتاحیه و اختتامیه مسابقات
استادیوم ماراکانا از زمان افتتاح آن در سال ۱۹۵۰( برای برگزاری مسابقات جام جهانی آن سال) تابه‌حال بزرگترین استادیوم برزیل بوده و با ۷۸,۸۳۸ صندلی و ظرفیتی سه برابر بیشتر از جمعیت محله‌های اطراف به خانه‌ی دوم تماشاچیان مسابقات ورزشی آمریکا لاتین تبدیل‌شده است. استادیوم پشتیبان به‌عنوان مکانی برای اجرای مراسم‌های افتتاحیه و اختتامیه مسابقات ورزشی استفاده می‌شود و مسابقات فوتبال مهم المپیک در زمین چمن اصلی این استادیوم برگزار می‌گردد.
استادیوم المپیک ولودروم ریو
موقعیت: پارک المپیک بارا
افتتاح: ۲۰۱۶
معمار: Blac Arquitetura
ظرفیت: ۵,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: دوچرخه‌سواری پیست، دوچرخه‌سواری پارالمپیک
در ساخت این استادیوم از لوله‌های ضد رطوبت ساخت سیبری و در مسیر پیست ۸۲۰ فوتی براق آن ۳۴ مایل چوب و بیش از یک‌تن میخ به‌کاررفته است. این اعداد حاکی از انجام یک پروژه‌ی ساختمانی طولانی‌مدت است که در ۲۶ ژوئن به‌طور رسمی به پایان رسید. ولو دروم توسط وتران رالف اسکورمان،معمار آلمانی، طراحی شده که کار خود را به عنوان یک کارگر ساختمانی در المپیک مونیخ ۱۹۷۲ شروع کرد. این استادیوم بعد از مسابقات اتحادیه‌ی بین المللی دوچرخه‌سواری و برای استفاده در مسابقات جام‌ملت‌های‌آمریکا در سال ۲۰۰۷ طراحی و به نقشه‌ی ریو اضافه‌شد. در واقع استادیوم ولودروم آخرین قطعه‌ی پازل پارک المپیک بارا با ۱۲ میلیون فوت مربع وسعت بوده و نمادی از بازگشت برزیل به عرصه‌ی دوچرخه‌سواری المپیک بعد از یک غیبت ۲۴ ساله به حساب می‌آید.
سامبودرومو
موقعیت: ماراکانا
افتتاح: ۱۹۸۴
بازسازی: ۲۰۱۲
معمار: اسکار نیمایر
ظرفیت: ۱۸,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: دو ماراتن، تیراندازی با کمان
اسکار نیمایر، معمار مدرنیست و خلاق این استادیوم، که در طراحی مقر سازمان‌ملل در نیویورک هم مشارکت داشته، برای فراهم‌کردن دید مناسب تماشگران از آرایش موازی صندلی‌ها استفاده کرده که در آن تماشاچیان در دو طرف یک راهروی نیم‌مایلی و در ردیف‌های پلکانی مشرف به میدان‌مسابقه بازی‌های ورزشی را تماشا می‌کنند. سامبودرومو که قبلا به عنوان ویترین رسمی رژه‌های رقص سامبا در فستیوال‌های کارناوالی برزیل با شهرت جهانی به کار می‌رفت، برای بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ بازسازی شد و نیمایر در سن ۱۰۴ سالگی از آن رونمایی کرد.
استادیوم جوانان
موقعیت: دئودورو
افتتاح: ۲۰۱۶
معمار: Vigliecca & Associados
ظرفیت: ۵,۰۰۰ نفر
رویداد ورزشی: بسکتبال، پنجگانه‌ی مدرن، شمشیربازی، شمشیربازی با ویلچر
استادیوم جوانان که شبیه به تخته‌سنگی تو‌خالی است، با امکاناتی نظیر یک زمین۵,۰۰۰ نفره‌ی بسکتبال بانوان با آرایش دایره ای، پیست‌های مختلف شمشیربازی با ۴,۰۰۰ صندلی و ۸ زمین ورزشی چندمنظوره ۱,۰۰۰ نفره پذیرای برگزاری مجموعه‌ای از مسابقات مختلف المپیک است. بعد از پایان مسابقات، این استادیوم که جزء ظرفیت‌های بی اسم و رسم دئودورو به شمار می‌رود در قالب مرکز آموزش‌و‌پرورش ورزشکاران به جمعیت قابل‌توجه جوانان مناطق اطراف خدمت‌رسانی خواهد کرد.
استادیوم ناسیونال مانه گارینشا
موقعیت: برازیلیا
افتتاح: ۱۹۷۴
بازسازی: ۲۰۱۳
معمار: کاسترو ملو
ظرفیت: ۷۲,۷۷۸ نفر
رویداد ورزشی: فوتبال
استادیوم ناسیونال مانه گارینشا مانند یک کشتی بزرگ مدرن در برازیلیایی لنگر انداخته که نیمایر در اواخر سال ۱۹۵۰ آن را به یک شهر رویایی تبدیل‌کرده بود. این استادیوم در سال ۲۰۱۳ تخریب و دوباره بازسازی شد تا بتواند ۳۰,۰۰۰ تماشاگر مشتاق دیگر را هم در‌خود جای‌دهد و تولید دی‌اکسید‌کربن و تاثیر مخرب خود بر محیط‌زیست را به حداقل برساند. در جریان این بازسازی، پنل‌های خورشیدی در سقف استادیوم تعبیه شد که ۲.۵ ملیلیون مگاوات انرژی تولید می‌کنند. علاوه‌بر‌این، نورگیر گرد بسیار بزرگ سقفی و ایوان ستون‌دار بیرونی با ارتفاع ۱۲۰ فوت سایبانی مانند تاج درختان در معرض نور طبیعی ایجاد می‌کنند.
منبع:[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://www.architecturaldigest.com/gallery/rio-olympic-stadiums-2016″]آرکیتکچرال دایجست[/button]