این یادداشت مقدمهای برای شروع موقت صفحه پایداری در پایگاه رویدادهای معماری؛ صفحهای که بعد از گفتوگوهای فراوان با احتیاط قدم اول خود را برمیدارد تا به فضای آموزش و آکادمی کمک کند که خلاهای خود را بشناسد و هم پلهایی ایجاد کند که بازار ساخت و اجرایی خود را به نیروهای جوان تحصیل کرده در زمینه پایداری برساند، بازاری که با تقریبی مناسب به جریان معماری پایداری هیچ توجهی نکرده و روند خود را طی میکند، این صفحه تلاش میکند با نگاهی واقع گرا و جامع به همگرایی در این حوزه کمک کند. ادامه متن
پروندهها
دیوار های کهنه شکافد تا بر هر پی شکسته بر آید عمارتی (احمد شاملو) بعد از گذشت یک هفته از... ادامه متن
صبح روز ۳۰ دیماه ۱۳۹۵ در طبقات بالایی ساختمان پلاسکو با جرقهای نابهنگام، حاصل اتصال در سیمکشی برق در مجاورت... ادامه متن
یک قرن پس از خبر بزرگ
پروندهای دربارهی تجربهی معمارانه و شهرسازانهی انقلاب کمونیستی اکتبر ۱۹۱۷
دبیر پرونده: محمدصادق یوسفزاده صد سال از وقوع انقلاب اکتبر میگذرد و در این صد سال بهاندازهی چند قرن، تاریخ... ادامه متن
«پیادهمداری» همواره در سوبرداشتی که حاصل شباهت کلمات است با «پیادهراه(سازی)» یکی گرفته میشود؛ سوبرداشتی که نتیجه آن برنامهریزیهای اشتباه در برخی شهرهای کشور و اقدام به طرحهای موضعی و پرهزینه برای رشد زندگی پیاده در شهر است. این پرونده تلاشی برای معرفی رویکرد «پیادهمداری» و رشد زندگی پیاده در شهر و توصیف تمایزهای آن با جنبش پیادهراهسازی است.ادامه متن
سال گذشته تعدادی از خیابانهای سیاتل با ابتکار یک هنرمند در ایجاد طرحی جدید برای خطوط عابر پیاده، مورد توجه قرار گرفتند. بهجای پاک کردن خطوط عابر پیاده جدید، شهر از این ایده استقبال کرد و سایر محلات نیز توانستند ایدههای ابتکاری خود را طی برنامهای با عنوان «برنامه خطوط عابر پیاده اجتماعات محلی» اجرا نمایند. در حال حاضر خطوط عابر پیاده جدید بخشی از منظر شهری شده است. این کار راهحلی سریع و گامی روبهجلو برای افزایش غرور ساکنان محلات نسبت به محل زندگیشان و افزایش امنیت عابران پیاده است.
ادامه متن
لوکوربوزیه با نام اصلی شارل ادوارد ژانره در ۶ اکتبر ۱۸۸۷ متولد شد و در ۲۷ اوت ۱۹۶۵ درگذشت. این معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بینالمللی است و بسیاری از بناهای مشهور جهان با تأثیر از سبک معماری او ساختهشدهاند. او یکی از مهمترین معماران تاریخ معماری جهان است. مردی که با اصول پنجگانهاش و تعریف واحدهای زیستی در مجتمعهای مارسی و برلین، نگاه جهان را به شیوه ساخت خانه و شهرسازی شهرها تغییر داد. ادامه متن
آیا ساختمانها و خیابانهای کهن، به تنهایی، میتوانند ضامن صفتِ «تاریخی» یا «قدیمی» برای تهران، یا هر شهر دیگری، باشند؟ آیا شهری تاریخی سُراغ دارید که در آن رد و نشانی از بناهای کهن باقی نمانده باشد؟ آیا رخدادها، واقعهها و شخصیتها، فارغ از بقایای کالبدی، میتوانند برانگیزاننده حسی از تاریخ باشند؟ این پرونده در نظر دارد تا پرسشهای فوق را به بحث بگذارد، آن هم نه از یک منظر، که از مناظری بیشوکم متفاوت و گاه متعارض. ادامه متن
دبیران: سیدمجید میرنظامی | کامیار صلواتی | حسین ذبیحاله زاده نگاهی به معماران و شهرسازان کمترشناخته شده پیرو پروندههای نوروزی ۱۳ معمار و... ادامه متن
«ایتالیا در دست ساخت» عنوان سلسلهنمایشگاههایی است که خانهی فرهنگ ایتالیا اقدام به برگزاری آنها میکند. اولین نمایشگاه از این سلسله، به بررسی آثار استفانو پوجاتی و بنجامینو سروینو با نام «فرم مهم است» تعلق دارد. از خلال آثار این دو معمار، نمایشگاه در پی اکتشاف نقش بنا به عنوان ساختهای فرهنگی و هنری در برابر دو گرایش اقبالیافتهی معاصر است: گرایش کنشگرایانه و مینیمال. اولی بر جنبههای فنی بنا از جمله انرژی تاکید دارد و دومی در گوشهی بیانگری اختصاصات زمینه و بلاغت و فصاحت خلوت گزیده است. ایدهی فرم معمارانه به مثابه بیانی فرهنگی و سیاسی به حاشیههای گفتمان معماری رانده شده است. در این پرونده به معرفی این دو معمار و رویکردها و تحلیل آثارشان میپردازیمادامه متن
متفکران غربی سالهاست که در بستر اجتماعی-اقتصادی ویژهی خود دربارهی ارتباط دو مقولهی «معماری» و «سیاست» اندیشیدهاند و حاصل تأملاتشان را مکتوب کردهاند. بااینحال متون اغلب این متفکران تاکنون به زبان فارسی ترجمه نشده است. با عنایت به همین فقدان، در این پرونده کوشیدهایم مقالاتی را گردآوری و ترجمه کنیم که هریک از منظری خاص رابطهی «معماری» و «سیاست» را در مرکز توجه خود قرار داده باشند. این مقالهها از ارتباط میان «معماری» و «انقلاب» سخن میگویند؛ از سرشت سیاسی معماری میپرسند، سیاست را درون روابط کالایی حاکم بر رشتهی معماری جستوجو میکنند، نسبت معماری و سیاست را مسئلهدار میکنند و از چگونگی تولید نظریههای سیاسی پیرامون معماری سخن میگویند. گرچه بستر اجتماعی خالقان این آثار با ایران تفاوت دارد، نوشتههای آنان میتواند برای جامعهی معماری ایران آموزنده و خواندنی باشد. ادامه متن
No More Content