دیوید هاروی

دهه‏‌ی ۱۹۷۰ آغازگر عصر جدیدی در مباحثات فضای شهری بود. اگرچه پروژه‌‏ی نظریه‌‏پردازی و پژوهش تجربی از آغازین نوشته‌‏های آن دهه تاکنون پیشرفت قابل ملاحظه‏‌ای داشته، اما درون‏مایه‌‏هایی که آن زمان شکل گرفتند هنوز هم باقی هستند. اقتصاد سیاسی، پساساختارگرایی و پوپولیسم شهری اگر چه در نکوهش سلطه‌‏ی سرمایه‏‌داری اشتراک دارند، اما فهم‏ هریک از آن‌ها از روابط فضایی و محیطِ ساخته‌‏شده به گونه‏‌ای است که چشم‏‌انداز هر یک از آن‌ها از شهرِ به لحاظ اجتماعیْ عادلانه و استراتژی‏‌های پیشنهادی‌‏شان برای نیل به تحول اجتماعی متفاوت است.ادامه متن