باید گفت با وجود تمام تمهیدات درنظرگرفتهشده برای دستیابی به نتایج ملموس و قابل مشاهده در بافتها و محلههای شهری، همچنان سؤالاتی در ذهن متبادر است که این واژه نیز عینا همانند «توسعه پایدار» چگونه خواهد توانست از مقیاس کلان یک رویکرد، خود را به پایینترین و نزدیکترین سطوح اثرگذاری و اجرائیشدن در امر ارتقای کیفیت زیست در شهرها برساند؟ ادامه متن
کالبد شهری
نویسنده: کیوان مهتدی این متن روایتی از شهرگردی نویسنده در مراکز خرید تهران است. با متن همراه شوید تا با... ادامه متن
اعتراضات چند سال اخیر در نقاط مختلف جهان مکرر نام «میدان»ها را در اخبار به گوش رسانده است؛ این مقاله توضیح میدهد که چگونه طراحی شهری امکان مشارکتهای عمومی خصوصا برای اعتراضات گروهی را فراهم میکند و چگونه حکومتهای توتالیتر با علم به این موضوع با تهدید یا گستردگی شدید میدان رفتارهای اجتماعی را کنترل میکنند. ادامه متن
در تقاطع خیابان جمهوری و خیابان حافظ در تهران، دوتا از مهمترین مجتمعهای تجاری تهران واقع شدهاند: در یکسو، پاساژ علاءالدین با نمایی از کامپوزیت و شیشه، بدون هیچ بازشو و گشودگی به بیرون، با راهروهایی تنگ و مغازههایی کوچک و چسبیده به هم و در سوی دیگر، مجتمع تجاری و فرهنگی چارسو، در مقیاسی بزرگتر از علاءالدین، با نمایی از شیشه و فلز و راهروهایی عریض، مغازههایی بزرگ، وویدی سرتاسری در میانه و بالکنی در طبقهی پنجم که میتوان غروب تهران را در آن تماشا کرد. در قلب شهر تهران و درجایی که هر متر زمین تجاری بسیار باارزش است، دو رویکرد متفاوت نسبت به ساخت یک مجتمع تجاری را مشاهده میکنیم. این یادداشت تأملی در این تفاوت و نسبت این دو رویکرد است. ادامه متن
اگر من، با همین حال و هوا و روحیهای که دارم، یک شهروند مهاجرنشین در فرانسه بودم و احیانا میخواستم فیلمی مستند درباره فیلم «مستأجر» (رومن پولانسکی، 1976) بسازم، حتما بخشی از فیلمم را به ساختمانی که لوکیشن این فیلم بود اختصاص میدادم. فیلم آقای پولانسکی سیوهفت سال پیش ساخته شده و آن ساختمان که الان باید حدود صد سال قدمت داشته باشد، سرحال و قبراق پابرجاست. ولی اگر همین الان به عنوان یک مهاجرنشین تهرانی بخواهم فیلمی درباره لوکیشن فیلم آخرم («مینور/ ماژور»، 1388) که خانهای قدیمی در خیابان اردیبهشت بود (خانه اردیبهشت) بسازم، امکانش نیست. چون که خانه اردیبهشت دود شده رفته هوا و احتمالا قرار است بهجایش یک پاساژ و یا یک ساختمان چندطبقه زشت بسازند. البته مخالف پاساژ نیستم و اتفاقا خیلی هم به مقوله پاساژگردی علاقه دارم، ولی تجربه زندگی در این مگاسیتی سوررئال مرا بدبین بارآورده.ادامه متن
نویسنده: ورونیک وین[۱] مترجم: الیاس کهنسال دوستان امریکاییام به تازگی ایمیلی فرستادهاند که: «چه بلایی دارد بر سر نظام سیاسی... ادامه متن
شهرهای کوچک، که اغلب توسط دیکتاتورهای سیاسی و همچنین نظریهپردازان شهری نادیده گرفته میشوند، در بهوجودآمدن خیزشهای عربی در بسیاری کشورها نقش داشتند. عدم توجه به آنها باعث شد تا آشوبهای در حال رشد نادیده گرفته شود. این موضوع همچنین به این معنی است که اطلاعات ما راجع به نیروهایی که به شهرهای کوچک امکان میدهد که تاریخ را تغییر دهند، بسیار اندک است.ادامه متن
فضا به تنهایی با کالبد خود مفهومی ندارد بلكه با حضور انسان و شکلگیری فعالیت انسانی معنا مییابد؛ فضای جمعی با زندگی شهری و دمیدن روح جمعی در کالبد شهر آفریده میشود. این نوع فضا بهعنوان فضایی شهری که حیات مدنی در آن رخ میدهد، نقش پررنگی در شهر دارد که براساس سیر تاریخی در فضاهای شهری شکل گرفته است. این نوشتار تلاشی برای توصیف و توضیح وجوه مختلف این مفهوم است و بهعنوان محور نقدوبررسی کالبدهای شهر تهران در این پرونده انتخاب شده است. ادامه متن
تجربه شهرهای اروپایی بیانگر این موضوع است که اگر ما خیابانها را برای مردم بسازیم، به مکان بهتری برای همه (پیاده، دوچرخه، خودرو) دست خواهیم یافت. ادامه متن
ساختمان فرهنگستان هنر؛ ساختمانی که در کنارش رواقی دارد با ستونهایی سنگی، حوض آبی و یک فرونشستگی در میانه که چند پله میسازد تا افراد بتوانند در کنار حوض بنشینند یا به دیوارهها و ستونها تکیه دهند. آدمها میآمدند و در این رواق مینشستند، گپ میزدند، کتاب میخواندند، موسیقی پخش میکردند و ملال روزهایشان را دود میکردند. حالا رواق با ستونها و حوض و پلههایش هنوز هست اما آدمها دیگر نه، فرهنگستان مانده و حوضش. مرزی شیشهای رواق را از خیابان جدا میکند. شیشههایی شفاف که وقتی نگاه از میانشان میگذرد، خاطرهها و لحظههای گذشته دوباره در مکانی که تجربهشان کردی، جان میگیرند. ادامه متن
نویسنده: مونا مسعود لواسانی | کارشناس ارشد معماری منظر، دانشگاه تهران شهر که میگوییم، دنیایی از معنا در پس آن است.... ادامه متن
نویسنده: گریگوری جِی. اَشوُرث ترجمه: نوید پورمحمدرضا میتوانیم سه رویکرد متفاوت را نسبت به زمان و گذشته شناسایی کنیم: رویکردهایی... ادامه متن