[divider]پیشگفتار[/divider] شوراهای اسلامی شهر و روستا علیرغم سابقهای به قدمت نخستین قوانین مدون شهری در ایران در شکل نوین خود... ادامه متن
عمومی
دیوار های کهنه شکافد تا بر هر پی شکسته بر آید عمارتی (احمد شاملو) بعد از گذشت یک هفته از... ادامه متن
با نزدیک شدن انتخابات شوراهای شهر مباحث متعددی در رسانهها از سوی گروههای مختلف با موضوع آسیبشناسی شوراهای شهر و... ادامه متن
گزارش ملّی بررسی حادثه ساختمان پلاسکو با شعار «پلاسکو را فراموش نکنیم» این حادثه و علل وقوع آن را از... ادامه متن
نویسنده: آریان مارشال[۱] مترجم: فرشته حسنی درحالیکه محافل سیاسی کشور درگیر مسائل مهمی همچون بنغازی، مسابقات زیبایی، و بهترین ترولهای مناظرههای... ادامه متن
مترجم: محمدصادق یوسفزاده/ دبیر سرویس «آمایش سرزمین» شاید برای برنامهریزان در این دورهی رکود کاری تعجبآور باشد اما بهتازگی گزارشی... ادامه متن
در سخنان شهردار تهران، برخی اعضای شورای شهر تهران و همچنین مشهد، تظاهر و تعمدی رسانهای دیده میشود تا با ابراز این امر که با برخی هزینه کردهای غیرقانونی درباره محرم و صفر مخالفت دارند، میان خود و پیشینیان خود خط کشی پررنگی داشته باشند. این تأکید بر پیشینیان نیز نه یک توهم هرمنوتیک، بلکه دلالتی نشانه شناسانه است که در سخنان قیاسی خود ایشان و اشارههایشان به گذشته نزدیک طرح میشود. ادامه متن
نویسنده: کامیار صلواتی/ دانشجوی مطالعات معماری ایران در دانشگاه تهران دنیای بیرحمِ «واقعی»، درست از لحظهای آغاز میشود که پایم... ادامه متن
نویسنده: محمدحسین عباسی/ پژوهشگر مطالعات پایداری سازه های بلند مرتبه در انستیتو تکنولوژی ایلینویز چند سال پیش بعد از چند... ادامه متن
بهبهانهی انتشار نامهی جمعی از شخصیتها به سران قوا درباره وضعیت بافت پیرامونی حرم مطهر رضوی میراث فرهنگی همانند هر چیز... ادامه متن
جرائم چه بهصورت مجازی و چه در محیط واقعی در کانون توجهات مسابقات تابستانی المپیک در ریودوژانیرو بود. نمایش پرقدرت... ادامه متن
ولتر هر روز به کافه پروکوپ پاریس میرفت تا روزی چهل فنجان قهوه بنوشد. نه تنها او، که دیدرو و دالامبر و روسو، این فیلوزوفهای عصر روشنگری، به این کافه سرمیزدند. کافه پروکوپ ملغمهای جذاب از اقشار مختلف پاریسی بود؛ نمادی از دموکراسی نوید دادهشدهی انقلابی که صدسال بعد از آن قرار بود فرانسه را تکان دهد. سنت کافهنشینی اندکاندک تمام پاریس، و بعدها جهان را در بر گرفت و به خاورمیانه و ایران استبدادزدهی رضاشاهی نیز رسید. کافهها انگار مفری بودند برای گریز از مناسبات رایج، پناهگاهی در برابر هجوم بیامان نظم قلدر حاکم؛ فضایی برای نشستن، گفتن و شنفتن از ادبیات و سینما و شعر و موسیقی؛ و طرحریزی برای اثرگذاری اجتماعی و سیاسی. اگر این کافهها چنان بودند، کافههای امروز تهران چه روزگاری را از سر میگذرانند؟
ادامه متن