مترجم: علی اکبرزاده
در این پروژه هیچ تغییری در منظر به‌وجود نیامده است، مگر برای نگهبانی از خود فرم. باد و ذرات آب از اقیانوسی که حدوداً ۶۰ متر پایین‌تر است به سمت مزرعه می‌آید. به این علت، فرم ساختمان دور حیاط ارتباطی را گرفته است تا آن را از محیط ساحلی خشن و ناملایم محافظت کند و همین ساختار منجر به دفاع از همان محیط نیز شده است.
همنشینی فرم‌ها نظیر قراردادن دیوارهای همگرا و گسترش‌یابنده، راهبرد ساده‌ای برای ایجاد تجربه‌های فضایی مختلف در کل فرم است. دروازه‌های بالارو از فضای ورودی در برابر ورود گوسفندان محافظت می‌کند، و بخش‌هایی از دیوارهای جانبی نیز به‌نحو غیرمنتظره‌ای حول محور می‌چرخند و باز می‌شوند.
خانه به‌صورت سلسله‌ای از فضاها سامان یافته که از طریق حیاط مرکزی و درهای مخفی به همدیگر مرتبط شده‌اند، کاوش در فرم‌ها و اشکال که به نظر می‌رسد به‌صورت تصادفی سازماندهی شده‌اند، تاریخ و حسی از فرازمان ارائه می‌کند. چشم‌اندازها در طول حیاط محفوظ به همه‌ی افق‌های ترغیب‌کننده ختم می‌شوند. با حرکت به سمت گوشه‌های ساختمان، کم‌کم آسمان در بالا و اقیانوس در پایین هویدا می‌شوند، تا جایی‌که گستره‌ی کامل منظره نمایان شود.
منبع:
[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://www.archdaily.com/797929/parihoa-pattersons?utm_medium=email&utm_source=ArchDaily%20List”]ArchDaily[/button]