شهر اوردوس از حدود ۱۵ سال پیش به یکی از مراکز مهم سرمایه گذاری دولتی چین تبدیل شد. دولت که قصد داشت با سرمایه‌گذاری و ساخت و سازهای بلندپروازانه جمعیت این شهر را به یک میلیون نفر برساند، موفق به این کار نشد. قسمت بزرگی از این شهر که در حال حاضر تنها ۱۰۰ هزار نفر جمعیت دارد، خالی از سکنه و متروک باقی مانده است.
شهر اوردوس (Ordos) چین که روزی پر از پول‌های تزریق شده بود حالا بزرگترین شهر متروکه جهان است.
حدود ۱۵ سال پیش رونق یک معدن زغال سنگ باعث شد که دولت چین به امید ساخت یک مرکز فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، پول زیادی را صرف توسعه این شهر کند.
شهر جدید اوردوس، که به کانگباشی (Kangbashi) هم معروف است، می‌توانست ۱ میلیون شهروند را در خود اسکان دهد و به خاطر پروژه‌های عظیم معماری مفهومی، برج‌های مسکونی و ورزشگاه‌هایی با آخرین تکنولوژی روز، مشهور باشد.
اما مالیات بالای املاک و ساخت و ساز ضعیف باعث دلسرد شدن مردم از سکونت در این شهر شد. امروزه با این‌که حدود ۱۰۰ هزار نفر در این شهر زندگی می‌کنند، اما بیشتر شهر بلااستفاده مانده و در حال از بین رفتن است.
عکاسی با نام رافائل اولیور، به بررسی بازخوردهای تصویری ای پرداخته است که در طول سالیان نه چندان طولانی از احداث این شهر کوچک با آن ها برخورد کرده است. اولیور به عکاسی از شهرک اوردوس که وسعتی در حدود ۳۵۵ کیلومتر مربع دارد پرداخته است. وی در مصاحبه ای با news.com.au می گوید عکس های او بیش از آنکه به مسئله خالی بودن شهر بپردازد به پیشرفت های چشمگیر آن پرداخته است.
رافائل اولیور (Raphael Olivier)، عکاس مجموعه «اوردوس – یک آرمان‌شهر شکست خورده»، می‌گوید:
تمام شهر حس یک ایستگاه فضایی آخرالزمانی را می‌دهد که مستقیماً از دل یک فیلم علمی تخیلی بیرون آمده است.
اولیویه اجازه انتشار تعدادی از عکس‌های فوق‌العاده‌اش را به مجله آنلاین تک اینسایدر (Tech Insider) داد. عکس‌های دیگرش را می‌توانید در وب سایت شخصی‌اش ببینید.
اوردوس واقع در استان دورافتاده «مغولستان داخلی»، بر روی یک ششم ذخایر زغال‌سنگ چین قرار دارد. این امر شهر اوردوس را محل جذابی برای توسعه ساخته است.
در اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ شرکت‌های خصوصی معدن اجازه حفاری در این مناطق را پیدا کردند. ظهور این تجارت جدید باعث ایجاد درآمدهای زیادی برای دولت از طریق مالیات شد.
اولیویه می‌گوید:
«دولت تصمیم گرفت ساخت این شهر بیش از حد جاه‌طلبانه را از صفر شروع کند.» در سال ۲۰۰۵ دولت شروع به سرمایه‌گذاری صدها میلیون در زیرساخت‌ها و املاک کرد.
اما در سال ۲۰۱۰ فراوانی مسکن در بازاری که در واقع وجود نداشت باعث ترکیدن حباب شد. به گفته اولیویه مالیات بالای املاک، خانواده‌ها را از نقل مکان به این شهر منصرف کرد.
این عکاس فرانسوی کل فضای شهر را که متشکل از بخش های مختلفی است، با تمام احساس ترسی که از سکوت حاکم بر آن وجود دارد، بسیار زیبا می داند. از نگاه او، این شهر که از آن به عنوان خانه یاد می کند، از هر گونه سر و صدا و شلوغی بدور است.
اولیور می گوید که برخی از مردم در این شهر زندگی می کنند اما تعداد آن ها کم است. در نگاه اول ساختمان شهر بسیار تمیز به نظر می رسد و جمعیت کمی در آن به چشم می خورد و کاملا معلوم است که ساختمان های این شهر با عجله ساخته شده اند.
به علاوه شهر جدید اوردوس درست چند کیلومتر دورتر از “شهر قدیمی” اوردوس که یک شهر پررونق در استان بود، بنا شد. الیویر می‌گوید: «مردم دلیلی برای نقل مکان نمی‌دیدند.»
«در نهایت فقط مقامات دولتی و کارگران ساختمانی مهاجر به شکل موثر در آن‌جا مستقر شدند. به این ترتیب قسمت وسیعی از شهر کاملاً متروکه باقی ماند.»
۹۰ درصد واحدهای آپارتمانی از سال ۲۰۱۰ خالی هستند.
این عکاس می گوید:
“جذابیت خاص اوردوس به خیابان های نیمه خالی آن است.”
اوردوس همچنان مثل یک شهر که آیندگان آن را ساخته‌اند باقی مانده است.
توریست‌ها و خبرنگاران برای ثبت معماری مسحور کننده و عجیب و غریب و مرموز اوردوس به این شهر سرازیر شده‌اند.
این دو مجسمه اسب، مرکز توجه میدان چنگیز خان در مرکز شهر هستند. اسب‌ها نماد انتخاب شده برای این شهر و نشان فرهنگ کوچ‌نشینی هستند.
به گفته یکی از معمارهای گروه معماری MAD، موزه هنر و شهر اوردوس «انگار از فضا به کره زمین فرود آمده است.»
استادیوم دونگ شنگ (Dong Sheng) شهر اوردوس گنجایش ۳۵ هزار نفر تماشاگر را دارد، اما هرگز پر از تماشاگر نبوده است.
این ویلای متروکه بخشی از پروژه «اوردوس ۱۰۰» است. برای این پروژه از ۱۰۰ معمار برای طراحی دهکده‌ای با خانه‌های ۱۰۰۰ متر مربعی دعوت شده بود.
فشار برای ساخت سریع و ارزان باعث مخروبه شدن بعضی از سازه‌ها در مدت کوتاهی بعد از ساخت‌شان شده است و بسیاری از ساختمان‌ها نیمه‌کاره به نظر می‌رسند.
در چند سال اخیر دولت محلی تلاش‌هایی برای جذب شهروندان انجام داده است. به کشاورزان در ازای نقل مکان به اوردوس، پیشنهاد «پاداش‌های سخاوتمندانه و آپارتمان‌های رایگان» داده شده است.
برای ترغیب کارمندان به اسکان در محلی نزدیک محل کارشان، دفاتر دولتی از ۳۰ کیلومتری شمال اوردوس به محلی نزدیک‌تر منتقل شدند.
اولیور از موزه شهر اوردوس هم دیدن کرده است. او درباره ساختمان های این شهر می گوید:
“کاملا مشخص است که ساختمان ها با سرعت زیادی ساخته شده اند و در ساخت آن ها مصالح ارزان قیمتی به کار گرفته شده است. با این حال طراحی زیبایی دارند.”
همچنین دبیرستان‌های معتبر به اوردوس منتقل شدند. آپارتمان‌های خالی تبدیل به خوابگاه‌های دانش‌آموزی شدند و در حال حاضر میزبان دانش‌آموزان هستند.
در نتیجه این تلاش‌ها جمعیت شهر اوردوس به ۱۰۰ هزار نفر افزایش یافت. با این حال با قطعیت نمی‌توان درباره جمعیت دقیق شهر صحبت کرد. برخی بر این باورند که دولت برای سرپوش گذاشتن بر این فاجعه برنامه‌ریزی شهری، آمار واقعی را مخفی می‌کند.
بسیاری از این ساختمان ها طی ۲۰ سال اخیر ساخته شده اند اما در وضعیت استحکامی خوبی قرار ندارند. الیور در دیدار از موزه شهر اوردوس، ساختمان آن را سمبلی از ساختمان های کل این شهر می داند که دور افتاده و خالی از جمعیت هستند.
او می گوید:
“در موزه شهر اوردوس تنها یک دایناسور پلاستیکی، یک درخت عجیب گریسمس و یک دکه شکلات فروشی مشاهده می شود. این رقت انگیز است که موزه ای چنین باشد. سقف موزه در حال فرو ریختن است و گچ های روی دیوار هم به صورت لایه هایی آویزان و در حال ریختن، است.”
اولیویه شکست پروژه شهرسازی را مرتبط با نگرش «بسازش، مردم خودشان می‌آیند.»، می‌داند. این امر نشان‌دهنده مشکلی فراگیر در چین است. مقامات چینی امیدوارند جمعیت شهری چین را تا سال ۲۰۲۰ به بیش از ۲ برابر برسانند.
شهرهایی مثل اوردوس برای جای دادن به توده‌ها ساخته می‌شوند اما توده‌ها همیشه نمی‌آیند. اولیویه می‌گوید:
این پدیده واقعاً سرطانی برای توسعه کشور چین و همچنین تهدیدی جدی برای اقتصاد این کشور است.
این شهر با مشکلات عدیده ای نیز دست و پنجه نرم می کند که یکی از آن ها عدم بازپرداخت وام هایی است که سازندگان آن دریافت کرده اند. علاوه بر آن، هزینه های زندگی در این شهر بالا است و این یکی از دلایل عدم علاقمندی مردم به سکونت در آن است. دولت درصدد است با فراهم آوردن امکانات خوبی از جمله مدارسی با کیفیت بالا، مردم را به زندگی در آن ترغیب کند. اگرچه ایجاد انگیزه های این چنینی، می تواند در افزایش جمعیت مردم این شهر موثر باشد، با این حال هنوز هم انتظارات دولت را برآورده نمی سازد.
[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://www.businessinsider.com/chinese-ghost-town-2016-1?amp”]Business Insider[/button]
[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”http://www.kojaro.com/2016/2/25/117464/ordos-world-largest-ghost-town/”]کجارو[/button]