نویسنده: گری فولر/ پژوهشگر دکترای آلودگی‌هوا در کینگز کالج لندن
رویدادهای معماری: مشکل آلودگی هوای کلان‌شهرها امروزه به معضلی جهانی تبدیل‌شده است و حتی شهرهای پیشرو جهان را بعد از یک دوره بهبود دوباره با خود درگیر کرده است. در معروف‌ترین آن‌ها یعنی پاریس و لندن به‌تازگی وضعیت آلودگی هوا به مرز بحران نزدیک شد. تجربه‌ی این شهرهای پیشرفته‌ی اروپایی که همگی از بالاترین استانداردهای سوخت و آلایندگی خودرو تبعیت می‌کنند به‌وضوح نشان می‌دهد راه‌حل پایدار مشکل آلودگی هوای شهرها نه در نوسازی خودروها یا بهبود کیفیت سوخت بلکه در گسترش حمل‌ونقل عمومی سبز، پیاده‌مداری شهرها، استفاده از رویکردهای مدیریت تقاضای سفر (TDM) و توسعه‌ی حمل‌ونقل محور (TOD) و البته کاستن از بارگذاری بیش‌ازحد جمعیت و فعالیت در شهرهای بزرگ و البته رعایت اصول آمایش سرزمین نهفته است؛ اما متأسفانه در کشور ما با غفلت از این‌کاره‌ای اساسی، مسئولین به‌خصوص در بخش صنعت و انرژی بر جایگزینی خودروهای فرسوده با خودروهای نو و گازسوز و یا دیزلی و بالا بردن کیفیت سوخت متمرکز شده‌اند. البته واضح است این اقدامات لازم هستند اما اگر راهکارهای نهایی و بلندمدت به آن‌ها نگاه کنیم مسلماً دچار خطایی راهبردی شده‌ایم و فرصت را برای تغییر رویکرد از شهرهای خودرو‌پایه به شهرهای ریل‌پایه و پیاده‌مدار ازدست‌داده‌ایم و چه‌بسا روزی به خود آییم که دیگر دیر شده باشد. پس بهتر است از تجربه و درس‌های شهری مثل لندن درس بگیریم و هرچه زودتر دل از این خودروهای لعنتی بکنیم!
گاردین به‌تازگی گزارشی از تجربه‌ی لندن منتشر کرده که بر اساس آن اگر روزانه فقط ۵ کیلومتر از مسیری را که با خودروهای شخصی خود طی می کنیم، با دوچرخه طی می کردیم، هر نفر حدود ۵ میلیون تومان در روز به اقتصاد کشور کمک می کرد!
این گزارش را در ادامه آن را می‌خوانید:
آلودگی هوا در بریتانیا در حال اوج گرفتن است. سال گذشته، کمیته‌ای متشکل از نمایندگان مجلس در بریتانیا از کیفیت نامطلوب هوایی که شهروندان ساکن در بریتانیا نفس می‌کشند، به‌عنوان یک موقعیت اضطراری برای تندرستی عموم نام بردند. صادق خان، شهردار لندن بودجه‌ای بالغ‌بر ٨٧۵ میلیون پوند برای مبارزه با آلودگی هوا در اختیار دارد- مقدار کمی است در مقایسه با هزینه تأثیرات سالانه آلودگی هوای پایتخت که به ٣,۶ میلیارد پوند می‌رسد. و درحالی‌که این مشکل به رسمیت شناخته‌شده است، اما نمونه‌هایی از راه‌حل‌های موفق برای آن کمتر وجود دارند. ما چطور می‌توانیم رفت‌وآمد کنیم بدون آنکه به‌سلامتی دیگران آسیب برسانیم. چگونه مغازه‌داران می‌توانند گیره کاغذ، قهوه و مواد خوراکی را به مردم برسانند، بدون آنکه هوایی را که تنفس می‌کنیم، آلوده کرده باشند؟
حدود ۴٠ هزار نفر در بریتانیا (٩۵٠٠ نفر در لندن) به دنبال تأثیر ذرات آلاینده، دی‌اکسید نیتروژن می‌میرند. سه خیابان در لندن در حال حاضر حد مجاز بریتانیا و اتحادیه اروپا را برای دی‌اکسید نیتروژن در سال ٢٠١٧ نقض کرده‌اند. ما کار بسیار برای انجام دادن داریم و تنها پاک کردن اگزوزها کافی نیست!
دیزل منبع اصلی آلودگی شهرهاست و نیمی از خودروهای دیزل دنیا در اروپا به فروش رسیده‌اند. مناطقی که در آنجا مقدار انتشار کمتری گزارش‌شده، سلاحی مهم برای مبارزه با آلودگی به شمار می‌رود. بیش از ٢٠٠ شهر اکنون خودروهای بسیار آلاینده را ممنوع کرده‌اند. شهرهای آلمان با محدوده‌های کم انتشار به پیشرفت سریع‌تری در کاهش ذرات معلق دست پیداکرده‌اند تا شهرهایی بدون آن. ذرات آلاینده در برخی از خیابان‌های اصلی لندن با چنین مقرراتی برای کامیون‌ها نیز بهبودی محسوسی نشان می‌دهند. فرانسه هم در حال تنظیم چهارچوبی برای محدوده‌های کم انتشار در سراسر کشور است و به دنبال رأی دادگاه در انگلستان -در ماه نوامبر گذشته دادگاه دولت را محکوم کرد که به‌اندازه کافی برای حل مشکل آلودگی هوا اقدام نکرده- برنامه‌هایی مشابه برای بسیاری از شهرها در نظر گرفته‌شده‌اند.
مناطق کم انتشار، ورود خودروهای قدیمی را بر این باور که آن‌ها مقدار بیشتری از آلاینده‌ها را تولید می‌کنند تا خودروهای جدید، ممنوع می‌کند. اما برای سال‌ها، خودروهای دیزل جدید در تست‌های سختگیرانه در آزمایشگاه‌ها قبول می‌شدند و در خیابان‌ها مقدار بیشتری از دی‌اکسید نیتروژن را انتشار می‌دادند. این نکته از آبروریزی تقلب کمپانی فولکس‌واگن فراتر می‌رود. دیگر سازندگان خودرو شاید که با قانون مشکلی نداشته باشند، اما بدون تردید یک مشکل اخلاقی دارند.
این‌طور که سازندگان خودروها تعهد داده‌اند، اکنون اتوبوس‌ها و کامیون‌های جدید تنها درصد کمی از دی‌اکسید نیتروژن در مقایسه با خودروهایی که پیش از سال ٢٠١۴ ساخته‌شده‌اند، تولید می‌کنند؛ ۵٠٪ کمتر از مقدار متوسط آنچه یک خودرو دیزل جدید منتشر می‌کند. کنترل اگزوزهای اتوبوس‌های قدیمی هم می‌تواند در این راه کمک کند. دریکی از خیابان‌های لندن با این روش، مقدار دی‌اکسید نیتروژن ٢٠٪ کاهش پیداکرده است.
اولویت را نیز بایست به راهه‌ای آلترناتیو حمل‌ونقل بار اختصاص داد تا از مقدار تردد کامیون‌ها کاسته شود.
هرسال تعویق به معنای آسیب بیشتر به‌سلامتی است.
کاهش ترافیک، کاهش آلودگی هوا و کاهش گازهای گلخانه‌ای و درنتیجه تغییرات منفی اقلیمی است؛ مبارزه با ذرات معلق ناشی از ترمزها و چرخه‌ای ماشین‌ها و استفاده از راهه‌ای تردد فعالانه و پرتحرک نظیر دوچرخه‌سواری، موجب بهبود سلامتی چشمگیری می‌شود. مقدار بهره سالانه از این راه برای هر فرد که به‌جای پیمودن پنج کیلومتر با خودرو از دوچرخه استفاده کند، ١٣٠٠ یورو (١١٢۶ پوند) خواهد بود. بالاتر از همه، ما نیاز داریم تا بر سیاست‌های سرمایه‌گذاری درراه هوای پاک نظارت داشته و از اجرای آن‌ها درراه بهره رساندن به جامعه مطمئن باشیم.
منبع: [button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”https://www.theguardian.com/public-leaders-network/2017/jan/25/uk-deadly-air-pollution-cost-solving”]theguardian[/button]
منبع برگردان: [button color=”blue” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” ]کانال تلگرامی محمد درویش[/button]
