اعضای تیم: آرش نصیری و انسیه خمسه
اگر معماری را به مثابه انتزاع از طبیعت بپذیریم، طبیعت چابهار با صخره‌های سپید در حال فرسایش، خود دچار نوعی معماری طبیعی بروز نیافته است. کشف و بازنمایی این ویژگی اگر در بستر آگاهی از تجربه سرزمین همسایه یعنی هندوستان درک و لاجرم مقایسه شود، نوعی رمانتیسیسم مدرن را پیشنهاد می‌کند که می‌توان آن را در برخورد استعاری ریخت شناسانه پروژه و همچنین توسعه پیوسته فضاهای داخلی مشاهده کرد.
